© Eric Isselée / stock.adobe.com
Lykoi to rasa, która na pierwszy rzut oka przywodzi na myśl kolejną hollywoodzką, nieco ekstrawagancką wersję wilkołaka. Niektórym trudno uwierzyć, że kot o takim wyglądzie naprawdę istnieje.
Kot wilkołak nie jest jednak wytworem przemysłu filmowego, ale naturalną mutacją domowego kota krótkowłosego, która dziś jest celowo hodowana. W Stanach Zjednoczonych kot wilkołak staje się coraz bardziej popularnym trendem wśród miłośników kotów rasowych, co widać choćby w mediach społecznościowych, gdzie coraz wyraźniej zaznacza swoją obecność.
Jak sama nazwa wskazuje – lykos ze starogreckiego oznacza „wilka” – Lykoi przypomina wilka czy też wilkołaka w niewielkim formacie i kształcie kota domowego. Naturalna mutacja genetyczna spowodowała, że zupełnie zwyczajny domowy kot przeobraził się w tę nietypowo wyglądającą rasę. Wskutek mutacji kotom tej rasy sierść w okolicy oczu przerzedza się lub zupełnie wypada.
Również na łapkach Lykoi brakuje sierści, gdyż kanalikom brakuje zdolności do produkcji włosia lub do długotrwałego zakorzenienia go w skórze. Jest to jednocześnie przyczyna dwukrotnego w ciągu roku linienia, przypominającego pierzenie się ptaków: W czasie tej fazy Lykoi są przez jakiś czas półnagie, bądź niemal zupełnie łyse.
Z racji niesprawnych lub ograniczonych funkcji mieszków włosowych Lykoi nie posiada także zupełnie podszerstka. Fenomen ten związany jest po części z naturalną mutacją, która doprowadziła do powstania tej wyjątkowej rasy kota. Tego, czy zmutowany gen jest recesywny czy dominujący, nie udało się jeszcze jednoznacznie stwierdzić.
Lykoi wykazuje podobieństwa do oposa. Niektórzy są zdania, że przypomina małpkę lub znanego z legend miejskich gremlina. Według pierwszego hodowcy tej rasy, Johnny’ego Gobble’a, Lykoi miał przypominać raczej małego myśliwskiego psa. Odstająca od skóry, rzadka, szara sierść przyniosła w końcu Lykoi przydomek „kot wilkołak”.
W jednym z artykułów w niemieckiej gazecie „Bild” opisano wzrok Lykoi jako badawczy i przenikliwy, a oczy jako błyszczące złowrogo.
U Lykoi waga ciała osobników płci żeńskiej wynosi przeciętnie do 3,2 kg, natomiast osobniki płci męskiej ważą z reguły od 3,5 do 4,5 kg.
Kot wilkołak jest z natury z jednej strony chętny do zabaw i bardzo ciekawski, z drugiej opanowany i spokojny. Usposobienie ma, jak na „wilkołaka”, zaskakująco pogodne i przyjazne. Lubi być w centrum uwagi człowieka.
John Gobble opisuje koty tej rasy jako „inteligentne, podobne do psów myśliwskich” oraz jako „z reguły przywiązujące się”. Relacjonuje także, że koty Lykoi chętnie przebywają w pobliżu swoich właścicieli, którzy często określają je wiernymi i przywiązanymi do człowieka zupełnie na modłę psa.
John Gobble stwierdza też, że koty tej rasy są rzekomo niezwykle wrażliwe na zapachy i są w stanie wytropić przedmiot podążając za swoim węchem, z nosem przy podłożu.
© Eric Isselée / stock.adobe.com
Rasa Lykoi istnieje od około 20 lat, kiedy to pojawiła się u kotów odpowiedzialna za zmiany w wyglądzie mutacja genetyczna. Odkryta została w stanie Virginie w Stanach Zjednoczonych.
Dwa różne mioty kotów domowych, które nosiły w sobie gen Lykoi, zostały przejęte wówczas przez ratowników zwierząt. Odkrywcą tej niezwykłej rasy była Patti Thomas, która adoptowała je ze schroniska. Można powiedzieć, że jest współzałożycielką rasy oraz na pewno twórcą jej nazwy. W roku 2011 wspomniany już Johnny Gobble, aktywny zawodowo weterynarz, sprowadził do Tennessee parę Lykoi i rozpoczął pierwszą hodowlę celową. Jego żona Brittney, zajmująca się fotografowaniem zwierząt, aktywnie prezentuje zdjęcia kotów Lykoi z krzykliwymi ozdobami na szyjach w mediach społecznościowych.
Jak zapewniają lekarze kliniki uniwersyteckiej w Tennessee koty rasy Lykoi są generalnie zdrowe. Kocięta Lykoi wykazują jednak niekiedy problemy ze zgrubioną skórą, co sprzyja infekcjom uszu oraz rozwojowi roztoczy.
Dowiedz się więcej na temat pasożytów u kota oraz adopcji kocięcia i jego podstawowym wyposażeniu.
Dla kotów rasy Lykoi obowiązują te same zasady żywieniowe, jak dla kotów innych ras oraz kotów nierasowych.
Istnieje kilka sposób odżywiania kota, jednak najczęściej polecanym sposobem jest podawanie mu karm mokrych. Tylko karmy mokre posiadają odpowiednią wilgotność – ok. 80%, dzięki czemu organizm kota jest poprzez pożywienie optymalnie zaopatrywany w płyny.
Przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów ma duże znaczenie między innymi dla kondycji nerek. Jeśli kot nie przyjmuje odpowiedniej ilości płynów, może dojść do ich zachorowania. Szczególną uwagę należy zwrócić na jakość podawanych kotu karm mokrych. Te rozpoznać można nie po cenie, lecz przede wszystkim po etykiecie ze składnikami, jakie w określonych ilościach karma zawiera.
Podawanie karmy suchej kotu jest wskazane wyłącznie wówczas, gdy podaje się ją jako karmę uzupełniającą obok karmy mokrej. W innym wypadku zbyt mała zawartość cieczy w karmie suchej może doprowadzić do uszkodzenia nerek kota. W końcu wilgotność karm suchych wynosi jedynie ok. 8%.
Posiłki typu BARF są przez wielu ekspertów polecane, choć spotykają się nierzadko również z krytyką. Argumenty przeciwko diecie typu BARF wydają się przekonujące: Surowe mięso stanowi idealne podłoże do rozwoju dla drobnoustrojów.
© Eric Isselée / stock.adobe.com
Cena za Lykoi nie jest niska: Za przedstawiciela tej rasy trzeba zapłacić około 8 tys. zł.
Liczba hodowców Lykoi w Europie jest ograniczona. W Stanach Zjednoczonych rasa ta jest wciąż znacznie bardziej rozpowszechniona niż gdziekolwiek na Starym Kontynencie.
Hodowle koncentrują się na rozmnażaniu czarnych kociąt ze specjalnym genem, dzięki któremu możliwe są narodziny Lykoi. Przy wyborze swojego hodowcy należy uwzględnić koniecznie kilka aspektów. Wskazówką, że hodowca jest poważny, jest na przykład czas oddawania kociąt, nie można ich przecież oddzielić od matki przedwcześnie, nie przed 12. tygodniem życia.
Godni zaufania hodowcy swoją działalność ograniczają zazwyczaj do dwóch ras, ponieważ hodowanie każdej rasy wymaga szerokiej wiedzy fachowej w teorii i praktyce. Hodowca powinien być ponadto członkiem oficjalnego związku hodowców.
Istnieją także zauważalne gołym okiem czynniki świadczące o wiarygodności i rzetelności hodowcy, na przykład zadbane i komfortowe miejsce, w którym kocięta dorastają, czy zawartość ich misek.
Ostatecznie jednak daj zadecydować własnej intuicji. Z pewnością Cię nie zawiedzie.
Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się na zakup rasowego kota, czy przygarnięcie kota ze schroniska, życzymy Tobie i Twojemu pupilowi fantastycznego wspólnie spędzonego czasu!
Zapraszamy do naszego sklepu dla kota zooplus!
