© rima15 / stock.adobe.com
Poza brakiem ogona koty Manx charakteryzuje postura podobna królikom – wypukłe plecy oraz łapy tylne dłuższe od przednich.
Najbardziej charakterystyczną cechą kota Manx jest paradoksalnie coś, czego nie posiada: pochodząca z Wyspy Man rasa rodzi się bowiem bez ogona! To, czego brakuje Manxom na zewnątrz, koty te nadrabiają jednak przekochanym charakterem.
Charakterystyczny dla Manxów – czy też Manksów – jest przede wszystkim brak ogona. Ta szczególna cecha wynika ze spontanicznej mutacji genowej, która jednak nie jest jednakowo widoczna u wszystkich kotów rasy Manx.
Ogon szczątkowy wielu kotów rasy Manx przypomina ogonek królika – i nie jest to jedyna cecha, która Manxy z królikami wizualnie łączy: przednie łapy Manxów są zazwyczaj krótsze niż tylne, co sprawia, że koty te często poruszają się… kicając.
Sylwetka kota Manx jest małej do średniej wielkości, na ogół krępa, często okrągła – zdominowana przez zaokrąglone formy od stóp do głów. Typowe są również krótkie, wygięte na zewnątrz plecy, nieco wyżej umiejscowione niż ramiona.
© slowmotiongli / stock.adobe.com
Gdyby Manksy nie miały tak krótkich uszu, można byłoby je na pierwszy rzut oka pomylić z królikami.
Kotki rasy Manx ważą około 3,5 kg, samce średnio 5,5 kg. Krótka sierść pozbawionych ogonów kotów posiada dwie warstwy – wierzchnia jest błyszcząca i nieco dłuższa od gęstego podszerstka. Prawie wszystkie kolory sierści i oznaczenia są dozwolone u kotów tej rasy. Manxy są krótkowłose, długowłosy krewny Manxa to kot Cymric.
Koty Manx są przyjaznymi, pogodnymi i spokojnymi zwierzętami. Dają się rozpoznać raczej po miękkich, cichych miauknięciach i przyjemnym dla uszu mruczeniu niż po głośnym, ostrym miauczeniu.
Po zdobyciu zaufania do człowieka stają się lojalnymi towarzyszami i niechętnie się z nim rozstają. Manx jest otwarty zarówno na bardzo malutkich, jak i starszych ludzi, a także na inne koty oraz inne gatunki zwierząt, dlatego uważa się go za idealnego kota rodzinnego.
Manksy z reguły ze spokojem i wyluzowaniem podchodzą do otaczającego je środowiska. Jednak choć są zrównoważone i bardzo elastyczne, na początku wolą obcych obserwować z bezpiecznej odległości. Przy pomocy głasków lub nowej zabawki dla kota można jednak stopniowo przełamywać lody.
Ze względu na swoją budowę, kot nieposiadający ogona jest mniej zwinny niż inne koty, dlatego też najlepiej trzymać go w mieszkaniu lub w domu. Pomimo wszystko Manks i tak uwielbia bawić się i wspinać.
Dzięki bezpiecznemu dla kota balkonowi i schodkom do miejsc podwyższonych możesz zapewnić Manksowi wystarczającą ilość ruchu. Manxy, pomimo swojej spokojnej natury, wielce cieszą się z możliwości różnorodnych zajęć.
Możesz też wspierać swojego Manxa w pielęgnacji sierści. Gęsta sierść powinna być regularnie szczotkowana, szczególnie w okresie wymiany sierści, by się nie kołtuniła i pozostawała błyszcząca. Poza tym koty Manx są niewymagające w pielęgnacji.
Tunele, drapaki, budki, zabawki i aplikacje: Tutaj znajdziesz wskazówki, które pomogą Ci zaangażować kota niewychodzącego.
W Polsce nie ma hodowli rasy Manx. Genetyka kotów tej rasy jest nie tylko powodem braku ogona. Prowadzi również do wadliwego rozwoju kręgosłupa, a tym samym do pogorszenia stanu zdrowia, równowagi i zdolności do wspinaczki.
Może wystąpić zapalenie stawów, a także wady rozwojowe i choroby narządów, takich jak pęcherz lub jelita. Miejsce, w którym normalnie byłby ogon, jest u kota Manx bardzo wrażliwe, ponieważ jest tam wiele zakończeń nerwowych.
Zdrowe, dobrze prowadzone Manksy z profesjonalnych hodowli osiągają średnią długość życia do 15 lat. Ponieważ koty te mają tendencję do nadwagi, należy szczególną uwagę przykładać do ich zbilansowanej diety i nie przekarmiać.
Duży wybór wysokiej jakości karm dla kotów znajdziesz w naszym sklepie internetowym zooplus.
© eSchmidt / stock.adobe.com
Nie wszystkie koty rasy Manx nie mają ogona. Niektóre z nich mają króciutki lub nawet niemal w pełni rozwinięty ogon.
Kicająca puszysta kulka o nazwie Manx podbiła Twoje serce i marzysz o zakupie kota tej rasy? Trzymanie Manxa w Polsce jest w zasadzie dozwolone, jednak ze względu na ograniczenia zdrowotne wynikające z budowy ciała kota, zarówno hodowla jak i wystawianie kota bez ogona jest niewskazane.
W Polsce nie ma hodowców Manksów. Jedynie USA, Wielka Brytania czy kraje skandynawskie nadal prowadzą hodowlę.
Najlepszym sposobem na zaoferowanie Manksowi domu jest adopcja ze schroniska. Jeśli znajdziesz tam Manxa i przygarniesz go, zyskasz kochającego i wiernego towarzysza. Ważnym warunkiem jest jednak, by mieć na uwadze, że z takim kotem wizyty u weterynarza mogą okazać się dość częstą koniecznością.
Rasa kota Manks zaliczana jest do najstarszych ras kotów. Bardziej kreatywna wersja jego historii opowiada o tym, że to Noe jest winny pojawieniu się kota bez ogona. Według legendy to właśnie ów bohater Starego Testamentu, gdy zamykał za zwierzętami drzwi swojej Arki, przytrzasnął ogon kotu, który zdążył wbiec na statek w ostatniej chwili. Ogon został jednak za drzwiami.
Naukowe wyjaśnienie braku ogona u Manksa mówi z kolei o mutacji genetycznej.
Przyjmuje się, że koty te pochodzą oryginalnie z małej Wyspy Man na Morzu Irlandzkim, gdzie prawdopodobnie powstały w wyniku chowu wsobnego w ramach zamkniętej populacji kotów rasowych, głównie brytyjskich krótkowłosych. Nie jest jednak jasne, w jaki sposób koty w ogóle dostały się na wyspę.
„Manx” to nazwa języka, którym mówi się na Wyspie Man. Tam kot Manks nazywa się „kayt Manninagh”.
Manks jest znany od wielu wieków, na wystawach pojawiał się już pod koniec XVIII wieku. Pierwsze stowarzyszenia hodowców Manksów powstały na początku XX wieku w Ameryce i Wielkiej Brytanii, gdzie główny ośrodek hodowlany znajduje się do dziś.
Kot amerykański bobtail i japoński kot bobtail, podobnie jak Manks, nie mają ogona. Wciąż stosunkowo młoda amerykańska rasa kotów prawdopodobnie rozwinęła się przypadkowo – podobnie jak Manx, z kolei japoński bobtail jest wynikiem celowej hodowli.
