© slowmotiongli / stock.adobe.com
Kot cymric z krótkim ogonem.
Kot cymric pochodzi pierwotnie z brytyjskiej wyspy Man. Jest blisko spokrewniony z kotem manx, ale ma dłuższą sierść. Ich najbardziej charakterystyczną cechą jest brak ogona. Nie wszystkie organizacje felinologiczne uznały tę rasę za odrębną, a za wariant długowłosy rasy manx (TICA, ACF).
Cymric ma puszystą sierść, okrągłą głowę i zwartą budowę. Jego oczy są duże i okrągłe, a uszy szeroko rozstawione.
Przy wadze od trzech do sześciu kilogramów, cymric należy do ras kotów średniej wielkości.
Ich sierść jest półdługa, gęsta i z obfitym podszerstkiem. Wszystkie kolory sierści, oznaczenia i kolory oczu są uznawane przez stowarzyszenia hodowlane.
Ponieważ jego tylne kończyny są dłuższe niż przednie, kot cymric podczas chodzenia przypomina podskakującego królika. Wrażenie to potęguje brak ogona.
U większości kotów cymric ogona nie ma w ogóle. Niektóre osobniki mają tylko mały, krótki ogon. Ta anomalia jest typowa dla kotów z Wyspy Man. Krewniacy kotów cymric, koty manx, są również prawie całkowicie pozbawione ogonów.
U kotów cymric występują następujące różne kształty ogona:
Koty cymric są dobrymi łowcami myszy. Ta rasa kotów jest uważana za kochającą zabawę, aktywną i ciekawską. Cymric interesuje się wszystkim, co dzieje się w rodzinie i chce być wszędzie obecny. Jeśli masz w domu kota cymric, nie potrzebujesz psa stróżującego. Czujny kotek natychmiast reaguje, gdy coś z jego punktu widzenia nie jest w porządku i zaczyna „warczeć”.
Cymric ma też jednak spokojną, łagodną stronę. Lubi ucinać sobie drzemkę na kolanach swojego człowieka. Ogólnie rzecz biorąc, koty tej rasy są bardzo przywiązane do ludzi, lojalne i czułe. Mówi się również, że cymric dobrze dogaduje się z innymi osobnikami, a nawet z psami.
Jako dawne zwierzęta pustynne, koty zazwyczaj stronią od wody. Tylko nieliczne rasy kotów, takie jak turecki van, lubią wodę. Mówi się również, że koty cymric mają niezwykłe upodobanie do chłodnej wilgoci.
Koty cymric potrzebują dużo uwagi. Jeśli chcesz dać im dom, musisz być w stanie wygospodarować dużo czasu na zabawę i przytulanie.
Przedstawiciele tej rasy kotów są uważani za bardzo inteligentnych i uwielbiają uczyć się sztuczek. Metoda klikierowa lub agility dla kotów to idealne sposoby na zajęcie dla nich. Przy odpowiednim szkoleniu te mądre sierściuchy powinny być również entuzjastycznie nastawione do spacerów na smyczy.
Gęsta sierść kota cymric powinna być szczotkowana trzy do czterech razy w tygodniu. Regularna pielęgnacja sierści zapobiega sfilcowaniu sierści kota.
Ponadto należy regularnie sprawdzać gęsto owłosione uszy i czyścić je w razie potrzeby. Brud może utknąć w sierści, a roztocza mogą również osiedlić się w małżowinach usznych.
Brak lub szczątkowy ogon u kota cymric jest spowodowany mutacją genu. Problem dotyczy jednak nie tylko ogona. Wada genetyczna dotyczy całego kręgosłupa i rdzenia kręgowego.
Na przykład, można znaleźć zwierzęta ze zdeformowanymi lub zespolonymi kręgami. Niektóre cierpią również na rozszczep kręgosłupa (spina bifida). Paraliż tylnych kończyn oraz problemy z wypróżnianiem i oddawaniem moczu są tego częstymi konsekwencjami. Lekarze weterynarii stwierdzili również, że koty bez ogona są bardzo wrażliwe na ból w okolicy miednicy.
W przypadku skojarzenia dwóch bezogoniastych kotów cymric 25 procent młodych umiera w łonie matki lub wkrótce po urodzeniu.
Koty potrzebują swoich ogonów, aby utrzymać równowagę podczas wspinaczki. Jest on również ważnym środkiem komunikacji. W przypadku jego braku zwierzęta mają bardzo ograniczone możliwości naturalnego zachowania.
Uważa się również, że koty tej rasy są podatne na bolesne zapalenie stawów.
Ważne: Regularnie należy odwiedzać weterynarza! Jeśli masz kota cymric, pamiętaj o regularnych badaniach u lekarza weterynarii. Nie należy lekceważyć problemów z kręgosłupem, które z czasem mogą się nasilać.
Przykładem są tu Niemcy. Eksperci rozumieją hodowlę w warunkach tortur jako tolerowanie lub promowanie cech hodowlanych, które wiążą się z bólem, cierpieniem lub zaburzeniami behawioralnymi.
Kot cymric kosztuje średnio od 2000 do 4500 złotych.
Stosunkowo wysoka cena wynika przede wszystkim z trudnej hodowli. Z powodu uszkodzeń genetycznych wiele potomstwa nie przeżywa – dlatego też mioty kotów cymric są mniejsze niż mioty kotów innych ras.
Zastanów się: Nawet jeśli zauroczyły Cię te piękne zwierzęta, nie należy kupować kota cymric od hodowcy. Ponieważ poprzez swój popyt promujesz celową „produkcję” kotów z poważnymi problemami zdrowotnymi.
Być może znajdziesz go nawet w swoim lokalnym schronisku dla zwierząt. Nie jest rzadkością, że trafiają tam również koty rasowe.
Kot cymric jest blisko spokrewniony z kotem manx. Obie rasy kotów pochodzą z Wyspy Man, wyspy położonej na Morzu Irlandzkim pomiędzy Irlandią a Wielką Brytanią.
Koty, które tam mieszkały, miały mutację genetyczną, która powodowała brak ogona. Ze względu na wyspiarski charakter, wada genetyczna mogła dominować. Rozwinęła się większa populacja kotów bezogonowych.
Ponieważ koty te żyły na Wyspie Man, nazywano je „kotami manx”. W latach 20. ubiegłego wieku zostały uznane przez związki rasowe za niezależną rasę.
Koty manx są zazwyczaj krótkowłose. Nieliczne długowłose koty manx nie były wykorzystywane do hodowli. Dopiero gdy w latach 60. ubiegłego wieku w Kanadzie pojawiły się długowłose koty manx, zaczęto je hodować w sposób planowy. Powstała rasa cymric.
Nazwa kot cymric pochodzi od słowa „Cymru”, walijskiej nazwy Walii. Jednak ta rasa kotów nie ma nic wspólnego z częścią Wielkiej Brytanii zwaną Walią – po prostu chciano nadać jej celtycko brzmiącą nazwę.
Manx i cymric nie są jedynymi rasami kotów bez ogona. Japoński bobtail, mekong bobtail, kurylski bobtail, pixiebob i amerykański bobtail są również pozbawione ogonów.
Kot cymric urzeka swoim pięknym wyglądem i ujmującą osobowością. Jest inteligentny, figlarny i zorientowany na ludzi.
Ich hodowla jest jednak niezwykle problematyczna i nie powinna być wspierana ze względów etycznych. Lepiej dać dom kotu cymric ze schroniska lub od razu poszukać innej rasy kotów.
Dziennikarka, której największą pasją są zwierzęta. Już podczas studiów badała relacje między ludźmi a psami. Kilka lat temu adoptowała kocurka z monachijskiego schroniska dla zwierząt. Elvis stał się dla niej inspiracją do założenia bloga o kotach „Lieblingskatze” (niem. ulubiony kot), a także do zajęcia się zwierzętami w pracy dziennikarskiej. Poprzez swoje artykuły chciałaby pomóc ludziom lepiej zrozumieć ich pupili.
