© aleisha / stock.adobe.com
Ich nazwa jest myląca: Koty balijskie nie pochodzą z wyspy Bali – zostały wyhodowane w USA.
Miłośnikom kotów syjamskich i kotów birmańskich kot balijski z pewnością szybko wpadnie w oko. Podobnie jak kot syjamski, balijczyk charakteryzuje się punktowymi znaczeniami, ale jego sierść jest półdługa, a jego żywe usposobienie sprawia, że jest idealnym członkiem rodziny.
| W skrócie: | Koty balijskie to inteligentne, przywiązane do człowieka zwierzęta. Z wyglądu przypominają koty syjamskie, jednak ich sierść jest średniej długości, a ogon bujnie owłosiony. |
| Wielkość: | średnia |
| Waga: | 3–4 kg (kotki) 4–5 kg (koty) |
| Średnia długość życia: | 15–20 lat |
| Cena: | ok. 5000 zł |
| Charakter: | wrażliwy, aktywny, figlarny, gadatliwy, energiczny |
| Sierść: | średniej długości |
| Kolor sierści: | seal-point, blue-point, chocolate-point, lilac-point i inne |
| Kolor oczu: | niebieski |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | średnia |
| Pochodzenie: | USA |
Koty balijskie są smukłe, ale muskularne. Te średniej wielkości zwierzęta ważą zwykle około 3–4 kg, a niektórzy męscy przedstawiciele rasy mogą być nawet o kilogram ciężsi.
Balijczyki przypominają koty syjamskie, z podłużnym ciałem i trójkątną głową, jednak ich sierść jest długa i puszysta, zwłaszcza na ogonie.
Podobnie jak koty birmańskie i syjamskie, balijczyki należą do kotów o rzucającym się w oczy umaszczeniu point: Przeważająca jest jasna sierść, natomiast na końcach ciała – na przykład na pyszczku, nogach, ogonie i uszach – jest zabarwiona na ciemny kolor.
Takie umaszczenie powoduje mutacja genetyczna, która prowadzi do zaburzonego funkcjonowania enzymu o nazwie tyrozynaza, odpowiedzialnego za produkcję melaniny (grupy pigmentów). Konsekwencją tego jest półalbinizm, objawiający się znaczeniami na „zimnych” częściach ciała. Ich genetyka przewiduje, że każda maść może wystąpić w odmianie typu point.
Oczy balijczyków cechuje intensywnie niebieska barwa tęczówki, nadająca im uważnego i inteligentnego wyglądu.
Europejskie stowarzyszenie hodowców dopuszcza następujące umaszczenia kotów balijskich:
© New Africa / stock.adobe.com
Charakter kotów balijskich jest podobny do charakterów innych orientalnych ras: Są wyjątkowo aktywne i rozmowne. Balijczyki są ponadto bardzo przyjazne wobec ludzi i lubią być w centrum ich uwagi, którą często próbują pozyskać głośnym zachowaniem.
Te bystre stworzenia lubią być angażowane umysłowo – najlepiej 24 h na dobę! Zabawki na inteligencję i skrytki na smakołyki są przez te koty szczególnie lubiane, jednak najchętniej bawią się one ze swoimi opiekunami.
Mimo iż zaliczane są do ras skłonnych do dominacji, uchodzą za nadające się dla rodzin z dziećmi oraz domostw z innymi zwierzętami, również z psami. Najważniejsze, by zawsze coś się wokół nich działo.
Balijczyki to łatwe w utrzymaniu, wytrzymałe zwierzęta. Jak wszystkie koty jednak powinny być szczotkowane raz–dwa razy w tygodniu. W okresie linienia, czyli na wiosnę i na jesień, warto podawać im trawę dla kota oraz pastę słodową, by wspomóc je w naturalnym wydalaniu z organizmu połkniętego luźnego włosia.
Należy pamiętać również o regularnych kontrolach u lekarza weterynarii. Balijczyki powinny być badane zwłaszcza pod kątem chorób serca i nerek, z którymi stosunkowo często miewają problemy. Podczas takiej wizyty można również wyjaśnić wszelkie nurtujące nas kwestie związane ze zdrowiem czy zachowaniem naszych podopiecznych.
Jako inteligentne zwierzęta balijczyki nudzą się szybko. Odpowiednie utrzymanie kota orientalnej rasy zakłada więc otoczenie oferujące mu rozmaite zajęcia i możliwości do wspinaczki, zabawy i wypoczynku w odosobnionym miejscu.
Zaleca się wyposażenie mieszkania w wielopoziomowe drapaki, budki i tunele. Dzięki nim kot balijski będzie mógł się wyszaleć do woli, a w razie potrzeby odpocząć w spokoju.
Dla niewychodzących balijczyków zaleca się również przygotowanie zabezpieczonego balkonu lub kawałka przestrzeni w ogrodzie. Zbiorniki z wodą, zewnętrzne drapaki i miska z trawą dla kotów sprawią, że zwierzaki nie będą się nudziły.
© Elena Kovaleva / stock.adobe.com
Odpowiednie pożywienie o dużej zawartości białka to podstawa zdrowia każdego kota. Aktywne rasy, takie jak koty balijskie, potrzebują dużej dawki energii. Ponieważ koty trawią węglowodany w niedużej ilości, należy podawać im wysokiej jakości karmę o dużej zawartości mięsa i białka.
Jeśli chcesz wypróbować alternatywne metody żywienia, możesz postawić na barfowanie, w przypadku którego dieta opiera się na surowym mięsie, niewielkiej ilości podrobów i odpowiednich dodatków.
Posiłki są wówczas przygotowywane samodzielnie, a co za tym idzie bardziej czasochłonne. Jednak dzięki temu mamy pełną kontrolę nad tym, co trafia do miski naszego pupila i że otrzymuje on wszystkie niezbędne składniki.
Ze względu na bliskie pokrewieństwo z kotami syjamskimi, koty balijskie przejawiają skłonności do określonych, typowych dla rasy chorób dziedzicznych, takich jak kardiomiopatia przerostowa – dziedziczne pogrubienie mięśnia sercowego.
Badanie ultrasonograficzne serca jest metodą z wyboru, wykorzystywaną do diagnozowania zwierząt hodowlanych. Choroba ta jest co prawda nieuleczalna, ale dzięki wczesnemu jej wykryciu, dotknięte nią zwierzęta można wykluczyć z hodowli.
Kardiomiopatia nie jest wyrokiem śmierci – pomimo choroby, koty na nią cierpiące mogą prowadzić długie, zdrowe życie. Należy je jedynie wycofać z hodowli, aby uniknąć przenoszenia dolegliwości na kolejne pokolenia.
Przy zapewnieniu im dobrej opieki przedstawiciele tej rasy mogą żyć od 15 do nawet 20 lat.
Balijczyki są często sprzedawane jako rzekomo hipoalergiczne. Niestety nie udało się jeszcze stworzyć rasy kotów, którą można by z czystym sumieniem polecić alergikom.
Nawiasem mówiąc, alergia na koty wywoływana jest przez obecne w ślinie zwierząt enzymy Fel d1 oraz Fel d4, których ilość w przypadków balijczyków jest rzeczywiście niewielka.
Nazwa rasy jest w tym przypadku nieco myląca, gdyż koty balijskie nie pochodzą z Bali czy w ogóle z Indonezji. Powstały w wyniku celowej hodowli, a nie wskutek naturalnej selekcji.
W rzeczywistości niektóre koty syjamskie importowane z Tajlandii do USA i Anglii około 1800 roku posiadały gen odpowiedzialny za długą sierść. Te długowłose syjamczyki nie były jednak wykorzystywane w hodowli. Aby zachować wzorzec rasy, sprzedawano je jako zwierzęta kolekcjonerskie lub uśmiercano, jeśli nie udało się znaleźć dla nich nabywcy.
W 1928 roku uznano rasę oficjalnie i zaczęto pokazywać na wystawach. Jednak dopiero w latach 50-tych ubiegłego wieku amerykańcy hodowcy odkryli potencjał rasy i zaczęli hodować syjamczyki długowłose w ramach celowych hodowli.
Nazwa „kot syjamski długowłosy” wydawała się niektórym jednak niezbyt zgrabna, stąd pomysł na zrobienie z tych syjamczyków kotów balijskich. Nowa nazwa nie oznacza więc pochodzenia geograficznego rasy, a skojarzenie ich charakteru i zdobionego futerka z balijskimi tancerkami.
W latach 60-tych i 70-tych balijczyki hodowane były w klasycznych umaszczeniach seal point, chocolate point, blue point i lilac point. Jednocześnie organizacja Cat Fanciers Association balijczyki o umaszczeniu czerwonym, kremowym, tabby i tortoiseshell nazywa kotami jawajskimi, co często prowadzi do nieporozumień.
Pierwotny wygląd kota balijskiego w staraniach hodowlanych uległ zmianie. Idealny balijczyk dziś powinien posiadać smukłą budowę ciała, trójkątną głowę oraz większe uszy. Niemniej, czasami można spotkać jeszcze hodowle pierwotnego typu rasy.
Podobnie jak w przypadku kotów syjamskich, tak i w hodowli kotów balijskich występują dwa typy kotów: Pierwotny, stabilniejszy typ i nowszy wariant hodowlany – dzisiaj popularniejszy, zwłaszcza na wystawach kotów rasowych.
Ten typ kota balijskiego zbliża się coraz bardziej do współczesnego syjamczyka. By osiągnąć taką odmianę, syjamczyki były krzyżowane z balijczykami. Powstała w ten sposób „odmiana syjamska” to krótkowłosy kot syjamski, noszący gen długiej sierści, który umożliwia późniejsze używanie tej odmiany w hodowli balijczyków.
Hodowanie rasowych kotów nie jest łatwym zajęciem, wymaga wiedzy o genetyce oraz dokładnej znajomości przepisów hodowlanych.
Profesjonalni hodowcy kotów powinni być zrzeszeni w związkach podlegających międzynarodowej organizacji dachowej. Jest to jedyny sposób na zagwarantowanie, że zwierzęta hodowlane i ich potomstwo odpowiadają typowi danej rasy, i tylko na drodze celowego, przemyślanego parowania uniknie się u kotów chorób dziedzicznych.
Odpowiedzialni hodowcy zwracają jednocześnie uwagę na należytą opiekę zdrowotną rodziców i ich kociąt, ich odpowiednie żywienie i dorastanie wśród członków ludzkiej rodziny.
W ciągu pierwszych dwunastu tygodni życia młode kotki uczą się wszystkiego, co muszą wiedzieć od swoich rodziców i rodzeństwa. Nie powinny więc być oddawane nowym opiekunom przed zakończeniem tego etapu.
Dokumenty są czymś więcej niż tylko kawałkiem papieru – dają Ci gwarancję, że Twoje kocię jest nieobciążonym genetycznie, prawdziwym balijczykiem.
Hodowla kotów to drogie i czasochłonne zajęcie, dlatego za każde rasowe zwierzątko trzeba zapłacić adekwatną cenę. Jeśli interesujesz się zakupem inteligentnego kota balijskiego, musisz się przygotować na niemały wydatek. Ceny tych kotów kształtują się na poziomie ok. 5000 zł.
Nie oszczędzaj nigdy na zwierzętach z hodowli. Osoby oferujące okazyjne ceny za rasowe zwierzęta często nie przykładają się do ich hodowania – brakuje im wiedzy i doświadczenia, oszczędzają na ich żywieniu, pielęgnacji i opiece zdrowotnej, co odbija się naturalnie na zdrowiu zwierząt.
Takie rzekome okazje mogą więc być bardzo kosztowe, jeśli na przykład okaże się, że u kota występują objawy choroby genetycznej czy skutki niedożywienia.
Istnieje jednak alternatywa dla tych miłośników kotów, którzy nie mogą pozwolić sobie na duży wydatek. Schroniska i towarzystwa opieki nad zwierzętami mają pod swoją opieką koty w każdym wieku, każdej rasy i o każdym charakterze – trzeba tylko popytać!
Zwierzęta znajdujące się pod ich opieką są często oddawane za symboliczną opłatą. Nie pokrywa ona co prawda poniesionych przez taką organizację kosztów lekarza weterynarii i karmy, ale odwodzi od spontanicznego zakupu. Poza tym, uiszczając ją, przyczyniasz się do ratowania innych zwierząt.
Życzymy Tobie i Twojemu kotu balijskiemu dużo miłych wspólnych chwil!
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
