© anna_andre / stock.adobe.com
Sfinks jest bardzo podobny do kota Kohona.
Kohona to niezwykle rzadko spotykany bezwłosy kot. Zwierzęta tej rasy są zupełnie pozbawione sierści, nie mają również wąsów. Jako że włosy na pysku są bardzo ważnym organem czuciowym kota, hodowla tej rasy została uznana za prowadzącą do powstawania wad rozwojowych, a tym samym za znęcanie się nad zwierzętami.
Podobnie jak sfinks i Ukrainian Levkoy, Kohona należy do bezwłosych kotów. Jednak, podczas gdy inne bezwłose koty posiadają delikatny meszek, Kohona jest zupełnie nagi. Nie ma on mieszków włosowych, a więc i wąsów. Skóra kotów tej rasy jest różowawa do różowej i silnie pomarszczona – według hodowczyni Michelle Berge w dotyku sprawia wrażenie „ciepłej świecy”.
Chociaż z powodu braku sierści koty Kohona wydają się kościste, ich budowa jest dość mocna i atletyczna. Jak na koty średniej wielkości przystało, ich waga waha się od trzech do czterech kilogramów, głowa jest klinowata, ogon cienki i zwężający się ku końcowi. Charakterystyczne dla kota Kohona są duże uszy, przypominające uszy nietoperza oraz oczy w kształcie migdałów, mogące być barwy niebieskiej, zielonej czy miedzianej.
Do tej pory koty Kohona nie zostały uznane przez międzynarodowe związki hodowców kotów za samodzielną rasę, w związku z czym nie istnieją jednolite standardy rasy w hodowli.
Wygląd bezwłosych kotów Kohona prowokuje, czasem nazywa się je nawet najbrzydszymi kotami świata i porównuje do stworzeń z opowieści fantasy, takich jak E.T. czy Gollum. Pomimo tego istnieje wielu zagorzałych fanów różnych ras bezwłosych kotów, w tym również kotów Kohona.
Obrońcy praw zwierząt potępiają hodowlę bezwłosych kotów, w tym kotów Kohona. Niepokoi ich zwłaszcza brak wąsów czuciowych, w fachowym języku zwanych wibrysami, które pomagają kotom w komunikacji, orientacji przestrzennej i są uzupełnieniem narządu wzroku. Dzięki nim zwierzę może zgrabnie poruszać się w ciemności, wyczuć nawet najmniejszy ruch swojej ofiary i lepiej poznać innych przedstawicieli gatunku.
Jako że Kohona nie posiada tego ważnego narządu zmysłu, jego hodowla nie może być określona inaczej niż znęcanie się nad zwierzętami. W niektórych krajach, na przykład w Niemczech, hodowla całkowicie nagich kotów jest z tego powodu zabroniona. Zgodnie z niemiecką ustawą o ochronie zwierząt nie wolno hodować kotów, które charakteryzują się cechami przysparzającymi im cierpienia lub problemów zdrowotnych, co niewątpliwie ma miejsce w przypadku kotów, takich jak Kohona.
Ich nietypowy wygląd, przywodzący na myśl przybysza z innej planety, może odpychać nawet największych miłośników kotów. Jednak ich przyjazny i potulny charakter może rozczulić każdego. Koty Kohona uważane są za bardzo przywiązane do człowieka, skore do zabawy i zdolne. Przy odrobinie cierpliwości te inteligentne zwierzęta można nauczyć sztuczek, takich jak podawanie łapy czy stawanie na tylnych łapach.
Charakter kotów Kohona przypomina charakter innego bezwłosego kota – sfinksa, ale mówi się, że jest nieco spokojniejszy i mniej temperamentny niż jego nagi krewny. Jednak, jako że Kohona nie została uznana za samodzielną rasę, dostępne informacje na jej temat są bardzo ogólnikowe.
Trzymając bezwłose koty, takie jak Kohona, trzeba przestrzegać pewnych zasad. Ponieważ nie posiadają sierści, nie powinno się ich wypuszczać na zewnątrz – byłyby zupełnie bezbronne wobec upałów czy zimna.
Również w mieszkaniu należy zadbać o to, aby Kohona nie zmarzł ani nie przegrzał się, nie powinien być też narażony na przeciągi. Jednak, jeśli chcemy trzymać naszego bezwłosego kota w ogrodzie czy na wyposażonym w siatkę balkonie, powinnyśmy chronić jego wrażliwą skórę wodoodpornym, bezzapachowym kremem przeciwsłonecznym.
Co prawda nagie koty, takie jak Kohona nie wymagają szczotkowania, ale ilość niezbędnych zabiegów pielęgnacyjnych wcale nie jest mała. W przeciwieństwie do innych kotów, koty Kohona należy regularnie kąpać. Jako że ich oczy pozbawione są rzęs, trzeba je starannie czyścić, a ich duże, szeroko rozstawione uszy potrzebują wsparcia człowieka podczas pielęgnacji.
Można spotkać się z opinią, że bezwłose koty są dobrą alternatywą dla alergików, ale nie jest to do końca prawdą. Alergenem, który wywołuje kichanie i łzawienie oczu znajduje się nie w sierści, a w ślinie kotów. Prawdą jest natomiast, że w przeciwieństwie do innych kotów Kohona nie rozprowadza swojej śliny po sierści podczas codziennych zabiegów pielęgnacyjnych, co w przypadku niektórych alergików może prowadzić do łagodniejszych objawów lub nawet braku kataru czy duszności. Nie ma jednak na to żadnej gwarancji.
Bezwłose koty mają większe zapotrzebowanie energetyczne niż ich futrzaści krewni. Ponieważ nie posiadają izolacji termicznej w postaci sierści, ich organizm musi wydatkować więcej energii, aby utrzymać prawidłową temperaturę ciała, która u zdrowych kotów wynosi około 39 stopni Celsjusza. W przypadku nagich kotów, prawidłowa temperatura ciała może wzrosnąć nawet do 42 stopni, a energię niezbędną do jej utrzymania czerpią właśnie z pożywienia.
Z tego powodu Kohona oraz wszystkie pozostałe bezwłose koty potrzebują większej ilości pokarmu niż inne rasy o podobnej wielkości i wadze. Ponadto, tak jak wszystkie koty, Kohona powinien być żywiony wysokiej jakości mokrą lub suchą karmą.
Ponieważ Kohona to nowa rasa, nie ma żadnych informacji na temat chorób typowych dla rasy. Jednak dostępna pula genów jest w ich przypadku dość mała, zatem należy założyć, że problem może stanowić chów wsobny.
Kocięta, których rodzice są genetycznie zbyt do siebie zbliżeni, mogą rodzić się z rozmaitymi chorobami lub upośledzeniami. Typowe cechy chowu wsobnego u kotów obejmują na przykład niski wzrost czy wodogłowie.
Dodatkowe problemy powoduje u kotów tej rasy brak sierści. Z jednej strony ich organizm bardzo szybko się wychładza, z drugiej ich skóra błyskawicznie ulega poparzeniu, a z powodu braku wąsów Kohona ma problemy w kontaktach z innymi kotami.
Wibrysy są bowiem bardzo ważnym narzędziem komunikacji i odgrywają niebagatelną rolę w mimice – położone, przyklejone do pyska mogą wyrażać powściągliwość lub strach, podczas gdy skierowane do przodu sygnalizują zainteresowanie.
Kohona jest niezwykle rzadką rasą kotów i nie jest normalnie dostępna w sprzedaży. Poza USA nie jest praktycznie hodowana, przede wszystkim ze względu na wspomniane już kontrowersje wokół rasy. Raporty z 2007 roku mówią o zaledwie 18 osobnikach tej rasy na całym świecie. Ile egzemplarzy kota Kohona jest dziś nie wiadomo.
W takiej sytuacji ten komu marzy się posiadanie nagiego kota będzie musiał zdecydować się na bardziej popularnego sfinksa. Jednak on również ma tendencję do wielu problemów zdrowotnych spowodowanych brakiem sierści.
Miłośnicy zwierząt powinni się dobrze zastanowić czy rzeczywiście muszą mieć nagiego kota. Ten, kto stracił głowę dla bezwłosych kotów powinien ewentualnie spróbować poszukać jednego z nich w schronisku dla zwierząt, aby nie wspierać tak bardzo kontrowersyjnej hodowli tych kotów.
Kohona prawdopodobnie pochodzi z Hawajów. Dlatego nazywany jest również „hawajskim bezwłosym”. Inna nazwa rasy to „rubber cat”, ponieważ jego nieowłosiona, pomarszczona skóra sprawia wrażenie gumowej.
Najprawdopodobniej pierwszy bezwłosy kot pojawił się na Hawajach w 2002 roku. Wówczas nie był on wynikiem ukierunkowanej hodowli, a wybrykiem natury, od którego wywodzą się wszystkie inne koty Kohona.
Kohona rozwinął się zatem niezależnie od swojego bezwłosego kolegi sfinksa, który pochodzi z Kanady. Poza tym, jest jedna istotna różnica między kotami tych dwóch ras. Podczas, gdy sfinks posiada miękki meszek, Kohona jest zupełnie nagi. Nie ma też wąsów czuciowych na pysku ani rzęs, co sprawia, że hodowlę tej rasy uznano za znęcanie się nad zwierzętami, dlatego zarówno zakup jak i utrzymanie kotów Kohona nie jest wskazane.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
