© CALLALLOO CANDCY / stock.adobe.com
Angora turecka o aksamitnie miękkiej sierści uważana jest za najstarszą rasę kotów na świecie.
Angora turecka uważana jest za najstarszego kota rasowego na świecie i niegdyś mieszkała na dworach sułtanów i królów. Miłośnicy rasy cenią ją za jej jedwabistą sierść i pełne gracji ruchy. Angory tureckie to inteligentne, chętne do zabawy i lubiące pieszczoty koty.
Jak sama nazwa wskazuje, angora turecka pochodzi z Turcji, gdzie rasa ta nazywana jest „ankara kedisi“, co oznacza po prostu „kota z Ankary”.
Potocznie, angorami nazywa się również koty perskie. Jednak angora turecka to samodzielna rasa kotów, która pod wieloma względami różni się znacznie od persów.
Koty tej rasy charakteryzują się proporcjonalną budową i eleganckim ruchem. Kotki są średniej wielkości i ważą od dwóch i pół do czterech kilogramów. Koty są nieco większe, osiągając wagę do pięciu kilogramów.
Na ich klinowatej głowie osadzone są duże, szpiczaste uszy, zakończone pędzelkami. Nos angory tureckiej jest prosty lub delikatnie zakrzywiony i nie posiada stopu, co jest typowe na przykład dla kotów perskich.
Oczy są duże, migdałowate i nieco skośne i mogą występować we wszystkich barwach.
Angora turecka należy do kotów półdługowłosych. Miłośnicy rasy cenią ją za gładką sierść o jedwabistym połysku. Włosy porastające tułów są średniej długości, tworząc charakterystyczną kryzę. Ogon jest bardzo bujny.
W przeciwieństwie do innych ras kotów o dłuższej sierści, takich jak maine coon, sierść angory tureckiej pozbawiona jest podszerstka, przez co wygląda na mniej obszerną.
Klimat miejsca, z którego wywodzi się rasa sprawia, że w okresie zimowym ich sierść staje się grubsza i bardziej puszysta, w okresie letnim natomiast jest krótka, lekka i jedwabista. Rasa ta idealnie sprawdza się na obszarach o gorących latach i mroźnych zimach, odpowiadających klimatowi górskich terenów Anatolii i Kaukazu.
Pierwotnie, organizacje zrzeszające hodowców uznawały jedynie białe futro. Od 1978 roku dopuszczalne są wszystkie maści i odmiany. Wyjątek stanowią kolory czekoladowy, liliowy, cynamonowy i płowy oraz umaszczenie typu point.
© CALLALLOO CANDCY / stock.adobe.com
Angora turecka uważana jest za bardzo inteligentną rasę kotów, którym należy zapewnić zajęcia angażujące je nie tylko fizycznie, ale również umysłowo. Są zawsze chętne do wszelkiego rodzaju rozrywek intelektualnych czy zabaw związanych z poszukiwaniem jedzenia,
ale nie odmówią też klasycznej zabawy z wędką, piłeczkami czy myszkami.
Owszem, przedstawiciele tej rasy są wyjątkowo milusińscy i uwielbiają pieszczoty. Angory przywiązują się bardzo do ludzi, podążając za swoim człowiekiem krok w krok. Poza tym kochają kontakt ze swoją rodziną, w tym również najmłodszymi jej członkami.
Pomimo swojej nieskomplikowanej, przyjaznej natury, angory to rasa nielubiąca nudy i wymagająca sporej dawki zajęć. Dlatego należy koniecznie zadbać o urozmaicone warunki ich utrzymania i zaplanować odpowiednio dużo czasu na zabawę.
Przedstawiciele tej rasy mogą być zarówno kotami wychodzącymi jak i niewychodzącymi, ale podobnie jak wszystkie inne koty, one również będą zadowolone z możliwości wychodzenia na balkon czy taras, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza.
Ponieważ sierść tych kotów nie posiada podszerstka, jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji i nie wymaga regularnego szczotkowania. Niemniej jednak angory z pewnością docenią Twój czas i uwagę poświęconą na pielęgnację ich sierści.
W sklepie internetowym zooplus znajdziesz bogaty wybór szczotek dla kotów i innych produktów do pielęgnacji sierści.
© Sergey Peterman / stock.adobe.com
U angor tureckich często pojawia się ataksja, czyli genetycznie uwarunkowane zaburzenie neurologiczne, powodujące niezborność ruchów. Typowymi jej objawami jest zataczanie się i drżenie głowy.
Jednak przy otoczeniu ich troską, zapewnieniu właściwej pielęgnacji, odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz stałej opieki weterynaryjnej, koty dotknięte ataksją mogą żyć wiele lat.
Przedstawiciele tej rasy żyją średnio od 15 do 18 lat.
Kolejnymi uwarunkowanymi genetycznie chorobami, mogącymi pojawić się u angor, zwłaszcza u tych o całkowicie białym umaszczeniu, są zaburzenia słuchu lub nawet głuchota. Często stwierdzane u białych kotów są także zaburzenia równowagi. Problemy te nie są specyficzne dla danej rasy, lecz właśnie dla kotów u białym umaszczeniu.
Z angorą turecką należy więc regularnie udawać się do lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia niezbędnych badań, wykonania szczepień oraz odrobaczania. W ten sposób zyskasz pewność, że Twój podopieczny będzie cieszył się dobrym zdrowiem.
Agora turecka pochodzi z Kaukazu i uważana jest za najstarszą rasę kotów. Jest pierwszą rasą długowłosych kotów, która pojawiła się w Europie Zachodniej.
W Turcji znana jest już od XV wieku, natomiast w Europie stała się znana prawdopodobnie po tym, jak w XVI wieku sułtan Imperium Osmańskiego wysłał angory jako prezent na dwory angielski i francuski. Tam, aż do XVIII wieku, ze względu na swoją długą sierść były one bardzo popularne wśród szlachty. Ale nie tylko na dworach można było spotkać angory.
W pewnym momencie popularność angory została jednak przyćmiona popularnością kotów perskich i ich liczba w samej tylko Turcji, niebezpiecznie spadła. Zdecydowano się nawet na chów kilku zwierząt w zoo w Ankarze i Stambule, by zagwarantować ciągłość rasy.
Lata pięćdziesiąte to czas narodzin współczesnej hodowli angor tureckich. W 1954 roku pierwsza angora dotarła do Stanów Zjednoczonych, a w 1973 roku została oficjalnie uznana przez amerykański związek hodowców CFA, wtedy jedynie w białym wariancie umaszczenia. Inne wersje kolorystyczne uznano w 1978 roku.
Z USA angory dotarły do Europy, co było przyczynkiem do wznowienia hodowli tej rasy, opartej w dużej mierze na osobnikach sprowadzonych z Turcji, co ciekawe, pochodzących w przeważającej części właśnie z zoo!
Pomimo iż angory tureckie nie należą do najpopularniejszych ras, nie trzeba jechać aż do Turcji, by nabyć jednego z tych kotów. Hodowle angor można znaleźć w wielu miejscach w Europie, również w Polsce.
Odpowiedzialny hodowca jest w stanie przedstawić historię medyczną każdego ze swoich podopiecznych, a także rodowody rodziców kociąt. Nie ma nic do ukrycia i chętnie pokaże Ci również rodziców malucha. Będąc u hodowcy zwróć uwagę na warunki w jakich przebywają jego podopieczni.
Ważne jest też, by kocięta pozostawały przy matce przez wymagany okres 12 tygodni, by w tym czasie mogły nauczyć się od matki i rodzeństwa wszystkiego, co istotne w „kocim życiu”. Dopiero po upływie tego okresu kocię jest gotowe, by dołączyć do nowej rodziny.
Oferty sprzedaży angory tureckiej możemy również znaleźć na rozmaitych portalach ogłoszeniowych w Internecie. Jednak obrońcy praw zwierząt zdecydowanie odradzają korzystanie z takich ofert. Często bowiem zwierzęta są „produkowane” i trzymane w wątpliwych warunkach.
Możesz spróbować poszukać przedstawicieli tej rasy w pobliskim schronisku dla zwierząt. Do schronisk coraz częściej trafiają bowiem zwierzęta rasowe, które wydawane są nowym opiekunom za symboliczną opłatą.
Rasowa angora turecka z renomowanej hodowli kosztuje około 1500 złotych. Cena zwierzęcia zależy między innymi od jego wieku i hodowcy.
Angory tureckie to przepiękne, niezwykle przyjazne koty rodzinne, które niestety zmagają się z pewnymi problemami zdrowotnymi, o których należy pamiętać, planując ich zakup.
Dziennikarka, której największą pasją są zwierzęta. Już podczas studiów badała relacje między ludźmi a psami. Kilka lat temu adoptowała kocurka z monachijskiego schroniska dla zwierząt. Elvis stał się dla niej inspiracją do założenia bloga o kotach „Lieblingskatze” (niem. ulubiony kot), a także do zajęcia się zwierzętami w pracy dziennikarskiej. Poprzez swoje artykuły chciałaby pomóc ludziom lepiej zrozumieć ich pupili.
