© GrasePhoto / stock.adobe.com
Neva Masquerade – tajemnicza nazwa tajemniczej piękności. Neva Masquerade to rasa pochodząca od kotów syberyjskich, z którymi dzieli większość cech, oprócz jednej – charakterystycznego ubarwienia.
Neva masquerade to koty, które z pewnością przyciągają uwagę! Jako odmiana kotów syberyjskich, przekonują do siebie swoim pierwotnym, niezmienionym wyglądem. Posiadają półdługie, gęste futro, z wydatnym kołnierzem i kosmykami włosów przy uszach oraz umięśnione, masywne ciało i puszysty bujny ogon. Te cechy sprawiają, że wyglądają jak małe dzikie koty, co nie dziwi, gdy weźmie się pod uwagę fakt, że razem z kotami syberyjskimi, zaliczane są do kotów leśnych!
Praktycznie jedyną cechą odróżniającą neva masquerade od ich syberyjskich kuzynów, jest ich ubarwienie. Waga dorosłych osobników dochodzi do 9 kg. W pełni rozwinięte są dopiero około 3 roku życia. Półdługie futro składa się z nieprzemakalnych włosów okrywy wierzchniej i pluszowego podszerstka. Niepowtarzalnego wyglądu nadaje im gruby kołnierz wokół głowy i karku. Ich futro w okresie letnim jest krótsze i zdecydowanie mniej bujne, ponieważ na ten czas tracą gęste włosy podszerstka, które ogrzewają je podczas mroźnych syberyjskich zim. Natomiast kosmyki przy uszach, między palcami łap, a także bujna sierść ogona pozostają niezmiennie na swoim miejscu przez cały rok. Podobnie jak koty syberyjskie, ich głowa jest okrągła, z zaokrąglonym podbródkiem, dużymi oczami i średniej wielkości, szerokimi uszami.
To, co wyróżnia neva masquerady i czyni je wyjątkowymi, szczególnie wśród grupy kotów leśnych, to ich ubarwienie typu point. Oznaczenia kolorystyczne w barwie podstawowej pojawiają się na „chłodnych” partiach ciała (pyszczek, uszy, łapy, ogon), natomiast reszta ciała jest w jasnym kolorze. Przyczyną takiego ubarwienia jest mutacja genetyczna, która prowadzi do niedoboru enzymu – tyrozyny, który w normalnych warunkach odpowiada za proces produkcji melaniny. Mutacja ta powoduje zatem tzw. albinizm częściowy (lokalny). Tego rodzaju ubarwienie jest cechą pożądaną u neva masquerade. Oczy powinny być intensywnie niebieskie.
Okazuje się, że ubarwienie point nie jest precyzyjnym określeniem wyglądu zwierzęcia, ponieważ w jego obrębie występują szczegółowe odmiany kolorystyczne. Jako barwy podstawowe neva masquerade dozwolone są te same kolory, które występują u kotów syberyjskich, łącznie z wzorami, takimi jak tabby. Dopuszczalne są jednak jedynie ledwo widoczne oznaczenia i lekkie wzory u kotów jednobarwnych. Od dłuższego czasu podejmowane są próby rozszerzenia możliwej palety zabarwienia sierści poprzez krzyżowanie z kotami somalijskimi i birmańskimi. Szczególnie pożądane są kolory: cynamonowy, płowy, czekoladowy i liliowy. Krzyżówki te mają jednak swoje wady – tego typu warianty kłócą się ze standardem rasy. Toteż pomimo interesującego wyglądu, wiele związków felinologicznych nie uznaje tych nowinek kolorystycznych. Inną, poważną wadą jest ryzyko wprowadzenia chorób dziedzicznych do, jak do tej pory, zdrowej puli genów kotów syberyjskich.
Dopuszczalne warianty kolorystyczne rasy neva masquerade:
Seal-point: Seal-pointy mają oznaczenia w kolorze czarnym, występujące na „chłodnych” partiach ciała.
Blue-point: „Blue” oznacza jaśniejszy odcień czarnego, szaro-niebieski.
Chocolate-point: Barwą podstawową jest brązowy.
Cinnamon-point: Oznaczenia są w rudym kolorze.
Fawn-point: Oznaczenia mają odcień jaśniejszy niż w przypadku wariantu „cinnamon”.
Lilac-point: Jako liliowy określa się jasny odcień brązowego.
Creme-point: Kremowy odpowiada rozjaśnionemu rudego.
Innymi znanymi kotami o ubarwieniu typu point są koty syjamskie i birmańskie. Co istotne i warte zapamiętania, koty neva masquerade rodzą się z jasnym futrem, na którym oznaczenia pojawiają się dopiero w późniejszych latach życia.
Oprócz cech wyglądu neva masquerade dzielą z syberyjczykami także wiele cech charakteru.
Tak samo jak u syberyjczyków nie tylko w ich wyglądzie zachowało się wiele cech pierwotnych, także w ich charakterze można odnaleźć wiele cech dzikich kotów. To koty obdarzone silnym instynktem, stąd też są one świetnymi myśliwymi. Chętnie się wspinają, lubią wodę i potrzebują zabaw i rozrywek, angażujących nie tylko fizycznie, ale i intelektualnie. Ze względu na swój charakter, mieszkanie w domu bez możliwości wychodzenia nie jest dla nich najlepszym rozwiązaniem, jednak dostęp do zabezpieczonego ogrodu lub balkonu da im poczucie odrobiny wolności.
„Nevki” to inteligentne koty, które bez odpowiedniego zajęcia mogą wykorzystywać swoją inteligencję niekoniecznie w taki sposób, jak chcielibyśmy tego jako ich właściciele! Dlatego też bardzo ważne jest odpowiednie wychowanie. Dobrym wyborem dla kotów neva masquerade są zabawki interaktywne, zabawki ze skrytkami na przysmaki lub trening z klickerem.
Koty syberyjskie hodowane są od lat 80., a od 1990 roku cieszą także kocich miłośników w Ameryce. W związku z tym, że koty rasy neva masquerade, z wyjątkiem ubarwienia, nie różnią się bardzo od swoich syberyjskich kuzynów, można się domyślać, że również historie tych ras są bardzo podobne.
W populacji „zdziczałych” kotów domowych w Rosji i na Syberii od zawsze dużą część stanowiły koty długowłose. Badacze długo poszukiwali tego przyczyny. Podczas gdy jedni uważali, że przyczyną jest niezależna mutacja genu, inni popierali teorię o skrzyżowaniu się tamtejszych kotów z długowłosymi zwierzętami orientalnymi. Budową ciała i strukturą sierści koty syberyjskie (a więc także neva masquerady) znacznie różnią się od zamieszkujących Afrykę kotów nubijskich, które uważane są za przodków znanych nam kotów domowych. Pojawiła się teoria, że syberyjczyki są blisko spokrewnione z kaukaskimi dzikimi kotami i nie wywodzą się od kota nubijskiego. Jednak w ostatnim czasie grupa naukowców z Oxfordu ustaliła, że wszystkie koty domowe, występujące na pięciu kontynentach, niezależnie od ich wyglądu i charakteru, wywodzą się od jednego afrykańskiego przodka.
W Europie długowłose koty były rzadkością aż do XIX wieku. Nie dziwi więc, że koty z Syberii zwróciły uwagę handlarzy i podróżujących, w skutek czego zostały przywiezione do Europy. Już w 1864 roku koty syberyjskie opisano w wydaniu „Brems Tierleben”, potem pojawiały się sporadycznie w innych europejskich publikacjach. Długowłose koty z Syberii były także częścią pierwszej w historii wystawy kotów w Pałacu Kryształowym w 1871 roku. Jednak po tym wydarzeniu rasa popadła w zapomnienie. Upatruje się różne tego przyczyny m.in. fakt, że liczba kotów długowłosych była relatywnie mała, były więc parowane między sobą. Dlatego też geny syberyjczyków rozmyły się pod wpływem genów popularnych ras, takich jak persy czy colorpointy. Również ówczesna sytuacja polityczna w sowieckiej Rosji nie sprzyjała rozwijaniu hodowli kotów.
Można powiedzieć, że w latach osiemdziesiątych XX wieku koty syberyjskie na nowo zadebiutowały w hodowlanym świecie. W 1985 roku w NRD rozpoczęto eksperymentalny program hodowlany „Trassenkatzen” we współpracy z Rosją. W 1986 roku koty długowłose pojawiły się na wystawach, a w roku 1987 rasa została oficjalnie uznana, wtedy jeszcze pod nazwą kot syberyjski leśny. Tego samego roku sprowadzono do Niemiec pierwszą parę hodowlaną, a pierwszy zarejestrowany miot przyszedł na świat w 1989 roku. W tym czasie grono wielbicieli syberyjczyków systematycznie się powiększało, również za oceanem. Równolegle rozpoczęto planową hodowlę kotów syberyjskich w Rosji, skąd też pochodziła pierwsza para kotów, która dotarła do Ameryki. Jednak ze względu na duże koszty transportu liczba kotów w Stanach pozostawała relatywnie mała.
Obecnie hodowle syberyjczyków działają na całym świecie. W 1991 roku zmieniono ich oficjalną nazwę, pozbywając się z niej słowa „leśny”, tak by łatwiejsze było ich rozróżnienie od kotów norweskich leśnych. Kolejne towarzystwa hodowlane uznawały rasę: w 1992 roku World Cat Federation, a w 1998 roku Fédération Internationale Féline (FIFe). Od paru lat koty o ubarwieniu typu point hodowane są jako odrębna rasa – neva masquerade. Istnieją w związku z tym pewne restrykcje dotyczące tych dwóch ras. Koty neva masquerade powinny być parowane wyłącznie między sobą i niewskazane jest parowanie ich z kotami syberyjskimi o innym ubarwieniu. To prowadzi oczywiście do bardzo niebezpiecznego zawężenia puli genów i wzrostu zagrożenia chorobami genetycznymi. Dlatego też neva masquerady są parowane również z syberyjczykami. Ubarwienie point przekazywane jest jako gen recesywny, co sprawia, że może być przekazywany przez całe pokolenia bez ujawniania się, co z kolei powoduje, że „nevka” może niespodziewanie pojawić się w miocie, którego rodzicami są jednobarwne koty. Współcześnie znany jest już test na obecność tego genu, dzięki czemu hodowcy mogą zidentyfikować zwierzęta będące jego nosicielami.
Neva masqeurady zawdzięczają swojej długiej gęstej sierści swój tajemniczy i fascynujący wygląd, ale trzeba pamiętać, że nie należy ona do najprostszych w pielęgnacji! O ile w okresie letnim, gdy pozbywają się części futra, koty są w stanie w większości same zadbać o higienę, o tyle w miesiącach zimowych i w okresie wymiany sierści zdecydowanie potrzebne jest użycie szczotki i grzebienia. Po zimie „nevki” pozbywają się praktycznie całego podszerstka. Oprócz utrapienia dla właściciela, jakim są włosy pupila na meblach i ubraniach, w czasie wymiany sierści, kot zlizując i połykając włosy obciąża układ pokarmowy. Aby wspomóc jego organizm w tym okresie, bardzo pomocne są pasta odkłaczająca lub odpowiednie smakołyki, jak np. kocia trawka, które naturalnie wspomagają proces wydalania włosów z układu trawiennego.
Oczywiście najważniejszym czynnikiem wpływającym na długie i zdrowe życie każdej istoty jest właściwe żywienie. Dieta kota, który z natury jest mięsożercą, powinna opierać się na zdrowych wysokowartościowych białkach, przy niskiej ilości węglowodanów. Dla właścicieli oznacza to jedno – karmy należy wybierać z rozwagą! Dobrze skomponowana karma powinna składać się przede wszystkim ze świeżego mięsa oraz małej zawartości składników roślinnych. Przy wyborze karmy należy zatem zwrócić szczególną uwagę na etykietę ze składem – mięso powinno stać na pierwszym miejscu.
Jako koty mające w sobie ducha dzikich kotów, neva masquerady lubią poczuć odrobinę wolności. Nie odstraszają ich deszcz, burza czy śnieg. Te inteligentne koty wprost uwielbiają skradanie się w zaroślach lub po lesie, wspinanie się, tropienie ptaków i małych gryzoni, a dzięki swojemu niezatraconemu jeszcze w pełni instynktowi są bardzo dobrymi myśliwymi. Biorąc pod uwagę ich charakter, życie wyłącznie w domu lub mieszkaniu nie jest w ich przypadku dobrym pomysłem. Wymarzonym rozwiązaniem byłbym dom z dużym, zabezpieczonym ogrodem lub zabezpieczony balkon z drapakiem, dającym możliwości zabawy i chowania się.
Ze względu na fakt, że hodowla kotów syberyjskich i neva masquerade jest dość młoda, nie są one tak bardzo narażone na występujące w innych rasach choroby genetyczne. Teraz cała odpowiedzialność, by tak pozostało, spoczywa na hodowcach i właścicielach tych kotów! Dlatego też powinno się ufać jedynie profesjonalnym, zarejestrowanym hodowcom i ignorować ogłoszenia o „kotach w niskiej cenie”, gdyż ta „niska cena” odbija się też na warunkach hodowli zwierząt.
Hodowla kotów to drogie i wymagające hobby. Odpowiednie parowanie zwierząt, opieka nad ciężarnymi kotkami, poród, wychowanie kociąt… cały proces hodowli generuje koszty, które muszą zostać odzwierciedlone w cenie zakupu kotka. Trzeba pamiętać także o opłacie związkowej, wizytach u weterynarza, szczepieniach, testach na choroby genetyczne, pełnowartościowych karmach… Sam rodowód to tak naprawdę jedynie niewielki procent ceny. Ten, komu zależy na dobru zwierząt, z pewnością nie będzie chciał oszczędzać, zwłaszcza w kwestii zdrowia. Odpowiedzialny hodowca dba o zapewnienie regularnej opieki weterynaryjnej swoim podopiecznym, przeprowadzenie niezbędnych badań, podstawowe uodpornienie i szczepienia. Powinien być także w stanie przedstawić nabywcy historię medyczną kociaka i jego rodziców.
Po przeanalizowaniu wszystkich kosztów ponoszonych przez hodowcę, kwota jaką trzeba zapłacić za kota rasowego, przestaje wydawać się ceną zawyżoną. Przygotowując się do nabycia neva masquerady, należy być gotowym na wydatek rzędu 1500-2000 zł (w przypadku kotów nieprzeznaczonych do hodowli). Cena kotów hodowlanych jest oczywiście zdecydowanie wyższa. Dla osób, które nie mogą sobie pozwolić na tak duży wydatek, również jest nadzieja! Wiele kotów, także tych rasowych, oczekuje na nowy dom w schroniskach dla zwierząt. Z pewnością odwdzięczą się one miłością i przywiązaniem do nowego właściciela!
Życzymy wielu pięknych wspólnych chwil z tajemniczym neva masquerade!
