© Ivan / stock.adobe.com
Zazdrość to negatywna emocja, której mogą doświadczać również koty.
Zazdrość jest złożoną emocją i opisuje strach przed nieotrzymaniem wystarczającej ilości miłości. U miłośników zwierząt pojawia się pytanie: Czy koty mogą być zazdrosne? A jeśli tak, to w jaki sposób wyrażają to uczucie?
Emocjonalny świat zwierząt domowych i dzikich jest wciąż badany i analizowany. Dlatego też naukowcy nie są jeszcze w stanie z całkowitą pewnością stwierdzić, czy czworonożni przyjaciele są rzeczywiście zdolni do złożonych uczuć, takich jak zazdrość czy wstyd.
Emocje zwierząt są trudne do przeanalizowania. W końcu nie można po prostu zapytać zwierzęcia, co czuje. Natomiast można obiektywnie zmierzyć u nich choćby stężenie hormonów stresu lub aktywność mózgu.
Jednak to, czy wyniki tych pomiarów są konsekwencją określonych emocji, wymaga wciąż bardziej szczegółowego zbadania. Możliwe jest również, że my, ludzie, po prostu przekładami nasze uczucia na zwierzę, aby wyjaśnić na przykład jego agresywne zachowanie.
Koty są powszechnie uważane za bardziej niezależne i samowolne niż psy. Ostatnie badania wykazały jednak, że koty rozwijają bliską więź ze swoimi opiekunami. Badaczka behawioralna Kristyn Vitale z Oregon State University była w stanie wykazać, że koty rozwijają wzorce więzi podobne do tych, które występują u dzieci.
W tym miejscu do gry wkracza zazdrość. W (ludzkiej) psychologii zazdrość definiuje się jako strach przed koniecznością dzielenia się uczuciem lub utratą ukochanej osoby. Jeśli więc koty są zdolne do głębokiej więzi ze swoim człowiekiem, to całkiem możliwe, że mogą być zazdrosne.
Jedno z nielicznych badań naukowych na ten temat przedstawia zróżnicowany obraz. Japońscy naukowcy przeprowadzili badanie, podczas którego opiekunowie kotów głaskali pluszowe koty i poduszki – na oczach swoich pupili. Dla porównania także obcy ludzie głaskali oba przedmioty w obecności kota.
Rezultat: Koty były znacznie bardziej zainteresowane zachowaniem swoich opiekunów. Ponadto w czasie, gdy opiekun pogłaskał pluszowego kota, wiele z uczestniczących w badaniu zwierząt przyglądało mu się bardziej intensywnie niż podczas głaskania poduszki. Może to wskazywać na odczuwanie przez koty zazdrości.
Badane koty nie wykazywały jednak żadnych oznak stresu. Nie próbowały również oddzielić swojego opiekuna od pluszowego kota – co przemawiałoby przeciwko występowaniu uczucia zazdrości.
Czy koty mogą być zazdrosne? To, co naprawdę czują zwierzęta, wciąż pozostaje ich tajemnicą. Niemniej, w codziennym życiu mogą wykazywać zachowania, które u ludzi wytłumaczylibyśmy jako zazdrość – na przykład, gdy nowy partner wkracza w życie opiekuna kota.
Niektóre koty reagują na tę zmianę agresywnym zachowaniem. Syczą, drapią i wydają się chcieć odpędzić „intruza”. Inne miauczą częściej i są bardziej czułe w stosunku do swojego człowieka niż wcześniej. Szczególnie wrażliwe zwierzęta mogą się wycofać i nie chcieć być dotykane.
Koty są stworzeniami mającymi swoje przyzwyczajenia i cenią sobie ustalone rutyny i rytuały. Nowa osoba na „ich” terytorium zakłóca zwykłą codzienną rutynę, na co niektóre koty reagują niehigienicznym zachowaniem.
Niektóre koty zaczynają znaczyć moczem, drapać ściany i meble lub odmawiać jedzenia. Nowe badania behawioralne chcą wyjaśnić, czy robią to z zazdrości, czy z braku poczucia bezpieczeństwa.
Podobnie jak nowy partner, dziecko może przynieść ogromne zmiany w życiu kota. Najlepszym sposobem na przyzwyczajenie kota do nowego ludzkiego współlokatora jest umożliwienie mu obecności, gdy dziecko jest przewijane lub karmione. Jeśli jednak kot chce się wycofać, również powinien mieć taką możliwość w dowolnym momencie.
Niezależnie od tego, czy powodem problemów behawioralnych jest nowy partner czy dziecko, w żadnym wypadku nie należy karać kota za jego zachowanie. Spryskiwanie go wodą lub krzyczenie na niego tylko pogorszy sytuację.
Zamiast tego, opiekunowie kota powinni starać się utrzymać zwykłą rutynę kotka na tyle, na ile to tylko możliwe. Jeśli wcześniej kot mógł spać z nimi w łóżku, nadal powinien mieć możliwość przychodzenia i przytulania się.
Jeśli dziecko śpi w rodzinnym łóżku lub partner ma alergię na koty, można zorganizować alternatywne przytulne miejsce do spania dla czworonożnego przyjaciela – najlepiej z kocem pachnącym ukochanym opiekunem.
Pomimo zmiany warunków życia, kot powinien wciąż otrzymywać wystarczająco dużo uwagi. Opiekunowie powinni nadal rozpieszczać swoich ulubieńców długimi sesjami przytulania i zabawy. Oczywiście tylko wtedy, gdy kot ma na to ochotę. Nie należy go do tego zmuszać.
Nowy partner powinien początkowo ignorować „zazdrosnego” kota. Wiele kotów nie chce być bezpośrednio obserwowanych lub zaczepianych, ponieważ postrzegają to jako zagrożenie. Zamiast tego, nowy partner powinien od czasu do czasu podrzucić kotu smakołyk, aby zdobyć jego przychylność.
Aby załagodzić sytuację, można przygotować dla kota dodatkowe schronienia. Przytulne kocie jaskinie i kosze zapewniają kotu bezpieczeństwo i pozwalają mu się ukryć.
Jeśli kot wykazuje pożądane zachowanie, zachowując się spokojnie w stosunku do dziecka lub nowego partnera, należy go natychmiast nagrodzić – smakołykiem, ciepłymi słowami lub pieszczotami.
Jeśli kot odmawia jedzenia przez dłuższy czas, na jego futrze pojawiają się łyse plamy lub nadal zachowuje się niehigienicznie, może to oznaczać coś więcej niż zazdrość. Aby wykluczyć chorobę, należy zabrać kota do lekarza weterynarii. Można również skonsultować się z psychologiem zwierzęcym w celu opanowania problemów.
Jeśli dwa lub więcej kotów zostanie połączonych razem, mogą one czasem wystawić pazury. Od dawna zadomowiony kot może postrzegać nowego przybysza jako niechcianego intruza, z którym od tej pory będzie musiał konkurować o jedzenie lub uwagę opiekuna. Z ludzkiego punktu widzenia zachowanie to może być również interpretowane jako zazdrość.
W tym artykule zebraliśmy kilka wskazówek dotyczących skutecznej socjalizacji kotów.
© zanna_ / stock.adobe.com
To, czy koty odczuwają zazdrość, jest kwestią kontrowersyjną, nawet wśród ekspertów. Niektórzy badacze behawioralni ostrzegają przed zbyt silnym przenoszeniem własnych uczuć na kota domowego i zamiast tego zalecają spojrzenie na świat z jego perspektywy. W końcu wszystkie emocje spełniają określony cel ewolucyjno-biologiczny – i nie każda emocja ma sens w każdym środowisku.
Nadal nie jest jasne, czy zazdrość jest przydatna dla kotów. Niektórzy naukowcy podejrzewają jednak, że koty z pewnością mogą odczuwać coś takiego jak zazdrość.
Uniwersytet Medycyny Weterynaryjnej w Hanowerze prowadzi obecnie badanie na ten temat zatytułowane „Komunikacja i więzi społeczne kotów z ich właścicielami i innymi kotami”. Gdy tylko wyniki będą dostępne, miłośnicy kotów dowiedzą się nieco więcej o życiu emocjonalnym swoich pupili – a może nawet o tym, czy koty mogą być zazdrosne.
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
