© Africa Studio / stock.adobe.com
Dzięki zastosowaniu się do kilku prostych zasad, kot nie będzie stanowił przeszkody podczas ciąży.
Dla dzieci nie ma nic lepszego niż dorastanie w towarzystwie własnych zwierząt. Dzięki nim od najmłodszych lat uczą się szacunku i odpowiedzialności za drugą istotę. Ale czy dla kobiety w ciąży kot może stanowić zagrożenie? W przygotowanym przez nas artykule dowiesz się wszystkiego, co należy wiedzieć na ten temat.
Dla kotów powiększenie się rodziny może być trudnym przeżyciem. Wiele kotów nie lub zmian, a wraz z pojawieniem się dziecka, zmiany w codziennej rutynie i nowe zasady są nieuniknione.
Dziewięć miesięcy ciąży warto wykorzystać do tego, by przygotować kota do nowego wspólnego życia. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że nasz podopieczny będzie zazdrosny o nowego członka rodziny. Poza tym, niektóre koty nie rozumieją, dlaczego nie mogą wskakiwać do dziecięcego łóżeczka czy na przewijak.
Dlatego, jeśli reguły będziemy wprowadzać stopniowo, pomożemy naszemu kotu w adaptacji do nowej sytuacji.
Warto wiedzieć: Koty wychodzące zazwyczaj łatwiej przystosowują się do nowej sytuacji, w każdej chwili mogą bowiem czmychnąć na zewnątrz. Ponadto, są przyzwyczajone do tego, że zostają przez wiele godzin same w domu i są oswojone z różnymi, także nowymi sytuacjami.
Wciąż często zdarza się, że przyszłe mamy pyta się o to, czy zostawią, czy oddadzą kota. Odpowiedź na takie pytanie powinna zawsze być negatywna.
Kot to w końcu członek rodziny. Starszych dzieci też nie oddajemy do domu dziecka w momencie pojawienia się noworodka.
Dla ludzi wspólne życie z kotem jest bez wątpienia wzbogacające. Dzieci, które dorastają ze zwierzętami domowymi mają silniejszy układ odpornościowy i zazwyczaj rzadziej chorują na różnego rodzaju alergie.
Poza tym, koty pomagają członkom swojej rodziny rozładować stres pieszczotami lub zabawą. W wielu sytuacjach działają na opiekunów kojąco już samą swoją obecnością.
Ponadto, zwierzęta wspierają także rozwijanie relacji opartych na szacunku i budowanie pozytywnego obrazu samego siebie. Uczą empatii, poprawiają zdolność uczenia się oraz kompetencje społeczne.
Koty są z natury bardzo czystymi zwierzętami, ale jeśli chodzi o usuwanie odchodów z kociej toalety, są w tym zakresie całkowicie zdane na człowieka. Gdy w okresie ciąży towarzyszy nam kot, należy więc wziąć pod uwagę poniższe kwestie.
W kuwecie może żyć wiele różnych bakterii, wirusów i pasożytów. Szczególnie w czasie ciąży należy bezwzględnie unikać zakażenia toksoplazmozą.
Badania u ginekologa wykryją ewentualną wcześniejszą infekcję i obecność przeciwciał przeciwko wywołującym ją pierwotniakom. Dla bezpieczeństwa dziecka, najlepiej jednak, gdyby to partner zajmował się czyszczeniem kociej kuwety w tym okresie.
Gdy tylko dziecko zacznie się samodzielnie poruszać, kuwetę należy przenieść w niedostępne dla niego miejsce. Dla wielu dzieci kuweta jest bowiem po prostu krytą piaskownicą.
Poza tym, dzięki regularnemu jej czyszczeniu można zmniejszyć ryzyko zarażenia się niebezpiecznymi patogenami.
Zmniejszenie ryzyka zarażenia się groźnymi dla dziecka chorobami można zmniejszyć tylko za sprawą regularnych szczepień i odrobaczania.
Ze względów higienicznych i bezpieczeństwa kot nie powinien spać z nami w łóżku. Przyzwyczaj kota do niewchodzenia na łóżko już podczas ciąży. Może bowiem minąć kilka tygodni zanim zaakceptuje nowe zasady.
Dziewięć miesięcy ciąży to wystarczająco długo, by przygotować kota do nowego życia w powiększonej rodzinie. Najlepiej zacząć przygotowania odpowiednio wcześnie, by kot nie kojarzył tych zmian z dzieckiem. Weź pod uwagę kilka kwestii:
Odpowiednio wcześnie zastanów się, jakie reguły chcesz wprowadzić w życie. Jeśli na przykład w przyszłości kot nie powinien wchodzić do pokoju dziecięcego ze względów bezpieczeństwa, najlepiej wdrożyć tę zasadę od razu.
Na zaakceptowanie nowych reguł zawsze potrzeba czasu. Poza tym, wprowadzenie ich odpowiednio wcześnie zapobiega powstaniu u kota negatywnych skojarzeń z dzieckiem, mogących wywoływać w nim zazdrość.
Podczas ciąży będziesz kupować wiele nowych rzeczy: Łóżeczko dziecięce, przewijak, kojec i wysokie krzesełko wprowadzaj do domu stopniowo.
Daj kotu wystarczająco dużo czasu na zapoznanie się z nimi i przyzwyczajenie się do nich. Opakowania, takie jak kartony, można również wykorzystać jako elementy placu zabaw dla kota.
Najpóźniej po pojawieniu się na świecie dziecka, kot będzie potrzebował miejsc odosobnienia. Aby miał czas się z nimi oswoić i przyzwyczaić się do nich, warto zorganizować je już w okresie ciąży.
W tym celu bardzo dobrze sprawdzą się drapaki czy kryjówki położone na podwyższeniu. Wówczas kot będzie mógł obserwować wszystko z góry, będąc jednocześnie poza zasięgiem dzieci.
Cichy pokój, do którego nie mają wstępu dzieci z pewnością zostanie z przyjemnością przyjęty przez Twojego podopiecznego. Może okazać się, że na początku kot będzie przestraszony płaczem czy krzykiem dziecka i w takiej sytuacji, takie miejsce odosobnienia będzie dla niego wybawieniem.
Warto też jeszcze podczas ciąży zapoznać go z dziećmi znajomych czy sąsiadów, albo nawet przyzwyczaić go do dziecięcych odgłosów, np. odtwarzając seriale telewizyjne. W ten sposób szybko dowiemy się, czy takie dźwięki wywołują w nim lęk.
© Татьяна МаксимоваТатьяна Максимова
Dziecko wreszcie pojawiło się na świecie – teraz tylko powstaje pytanie, jak przedstawić je kotu?
Zanim przyjedziemy z dzieckiem do domu, dobrym pomysłem jest przyniesienie ze szpitala zużytych pieluch czy ciuchów malucha, tak aby kot miał szanse zapoznać się z zapachem nowego członka rodziny i przyzwyczaić się do niego.
Podczas pierwszego spotkania należy zachować spokój, mówić do kota spokojnym głosem i pozwolić mu dokładnie obwąchać dziecko i jego rzeczy.
W domu powinnyśmy kotu często dawać możliwość przebywania z dzieckiem. Warto również głaskać kota w pobliżu dziecka i podawać mu smakołyki, ale nigdy nie zostawiajmy kota samego z dzieckiem. Niektóre koty są zbyt kontaktowe i towarzyskie i mogą chcieć się do niego przytulać, co może mieć przykre konsekwencje.
Na koniec przedstawiamy sześć wskazówek, dzięki którym zapewnisz harmonijne współżycie dziecka i kota.
Staraj się codziennie wygospodarować czas dla kota, by nie stał się zazdrosny o nowego domownika. Często go głaszcz i baw się z nim.
Podczas pierwszych dni po przybyciu do domu, dziecko z reguły dużo śpi. Warto wykorzystać ten czas na poświęcenie kotu uwagi. Można wówczas bawić się z nim w rzucanie czy chowanie smakołyków.
Dobrym pomysłem jest również zaangażowanie kota w nowe aktywności – pozwól mu uczestniczyć w zmianie pieluszki, przytulaj go lub głaszcz podczas karmienia dziecka. Dzięki temu kot nie będzie czuł się wyobcowany i szybciej zaakceptuje nowego członka rodziny.
Od samego początku bardzo ważne jest, aby dziecko nauczyło się szanować obszary przeznaczone tylko dla kota. Miejscem, do którego dzieci nie powinny mieć dostępu jest również kocia kuweta.
Dziecko powinno również wiedzieć, że nie wolno zbliżać się do misek z jedzeniem dla kota. Warto ustawić je na podwyższeniu, aby maluchy nie miały do nich dostępu, a kot mógł jeść w spokoju.
Nigdy nie zostawiaj kota samego z dzieckiem. Większość kotów jest bardzo przyjazna, ale lubi kłaść się w ciepłych łóżeczkach lub na śpiących niemowlętach, a wówczas istnieje obawa, że uduszą dziecko, które nie jest na tym etapie w stanie samodzielnie pozbyć się kota.
Od samego początku należy tłumaczyć dzieciom potrzeby kota. Koty to nie zabawki i nie wolno ciągnąć ich za sierść, zamykać w szafach czy urządzać dzikich zabaw w łapanie zwierzaka.
Kotu należy się szacunek i możliwość spokojnego odpoczynku. Prawidłowe relacje między dzieckiem i kotem możliwe są tylko wówczas, gdy będą oparte na wzajemnym uwzględnianiu swoich potrzeb.
Studiowała weterynarię na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie w 2012 roku obroniła pracę doktorską. Po studiach uczestniczyła w wielu projektach, zdobywając cenne doświadczenie na przykład jako lekarz weterynarii i doradca naukowy. Szczególną wagę przykłada do działań na rzecz poprawy dobrostanu zwierząt oraz medycyny zwierząt gospodarskich. Zawsze stara się działać w najlepszym interesie swoich pacjentów i zapewnić im optymalną opiekę. Poza weterynarią interesuje się również jeździectwem, jest także pasjonatką i wieloletnią opiekunką psów, z którymi chętnie uprawia różne psie sporty.
