© Grigorita Ko / stock.adobe.com
Latem bardzo ważne jest chronienie koni przed przegrzaniem.
Zarówno ludzie, jak i zwierzęta, w tym także konie z chęcią korzystają z możliwości ochłodzenia się w upalne, letnie dni. Aby nasz podopieczny bezpiecznie przetrwał wysokie temperatury, warto zastosować się do kilku wskazówek dotyczących chłodzenia konia, które przedstawiamy poniżej.
Podobnie jak w naszym przypadku, również koniom zagrażają poparzenia słoneczne. Silne promieniowanie słoneczne jest szczególnie niebezpieczne dla koni o jasnej skórze i sierści, ale gniade czy kare zwierzęta również powinnyśmy przed nim chronić.
Ryzyko przegrzania u koni jest od trzech do dziesięciu razy wyższe niż u ludzi i istnieje nie tylko podczas intensywnego treningu w środku lata. Komfortowa temperatura dla koni wynosi bowiem od minus piętnastu do plus dwudziestu pięciu stopni Celsjusza.
Gorąca i wilgotna aura podczas pracy pod siodłem, stanie na zewnątrz w palącym słońcu na padoku, w przyczepie lub nagrzanej stajni przy temperaturze trzydziestu stopni i wyższej może szybko doprowadzić do zagrażającego życiu udaru cieplnego.
Szczególnie podatne na udar cieplny latem są słabe, chore oraz starsze zwierzęta, ale może on wystąpić u każdego innego konia. Jeśli zauważymy zwiększoną częstość oddechów, obfite pocenie się i temperaturę ciała powyżej 38,7 stopni Celsjusza, należy natychmiast podjąć środki, mające na celu ochłodzenie konia!
Jeśli u zwierzęcia wystąpią poniższe sygnały alarmowe, należy bezzwłocznie wezwać lekarza weterynarii:
Odwodnienie to stan opisujący utratę płynów, uniemożliwiającą prawidłowe funkcjonowanie organizmu. U koni występuje, gdy podczas upałów nie mają dostępu do wystarczającej ilości wody lub obficie się pocą. Jest jednym z objawów udaru cieplnego.
Odwodnienie można sprawdzić za pomocą testu fałdu skórnego – dwoma palcami ujmujemy skórę w okolicy szyi. Jeśli fałd nie zniknie w ciągu trzech sekund, oznacza to, że koń jest odwodniony.
W zależności od środowiska i sposobu utrzymania, w lecie możemy podjąć różne środki, aby schłodzić konia.
Najprostszym sposobem zapobiegania poparzeniom słonecznym lub udarom cieplnym u koni jest zapewnienie im zacienionych miejsc. Może to być wiata lub drzewa i wysokie krzewy.
Jeśli to niemożliwe, w ciągu dnia możemy umieścić konia w otwartej stajni lub boksie, a na pastwisko wypuścić go wieczorem, gdy temperatura spadnie.
W lecie konie chętnie korzystają z wody nie tylko po to, aby ugasić pragnienie, ale również, aby się schłodzić. Warto więc zapewnić im zbiornik wodny, taki jak staw, oczko wodne, czy strumyk. Ważne jest, aby był na tyle duży lub było ich kilka, zapewniając dostępność dla każdego członka stada.
Ponieważ podczas upałów konie pocą się bardziej intensywnie niż zazwyczaj, wraz z potem tracą cenne płyny, w związku z czym zapotrzebowanie na wodę rośnie. Czasami pot przyjmuje postać piany, obecnej pod pachami lub w fałdzie udowym.
Do prawidłowego funkcjonowania konie zwykle potrzebują około 20–30 litrów wody dziennie, ale dokładne zapotrzebowanie zależy od następujących czynników:
Często użytkowany pod siodłem koń gorącokrwisty ma zatem większe zapotrzebowanie na płyny niż kuc, którego głównym zajęciem jest skubanie trawy na padoku. Dlatego podczas upałów koń powinien mieć stały dostęp do wody, aby mógł napić się w dowolnym momencie. Można na przykład umieścić kilka pojemników z wodą na padoku.
Uwaga! Jeśli koń silnie się poci i pije dużo wody, musi mieć zapewnioną możliwość dostarczenia organizmowi soli w postaci lizawki.
Najszybszą metodą schłodzenia konia w upalne dni jest spryskanie go wodą z węża, upewniając się, że strumień wody nie jest zbyt silny, a woda letnia. Nie kierujmy także strumienia wody bezpośrednio na głowę konia.
Zacznijmy ostrożnie od tylnych kopyt i kierujmy się w górę nóg, następnie brzucha, klatki piersiowej, a na końcu schłodźmy plecy. Po kąpieli usuńmy nadmiar wody ściągaczką, aby zapobiec wychłodzeniu, gdy koń postanowi pozostać w cieniu.
W gorące letnie dni zaleca się stosowanie derki chłodzącej jako dodatkowego środka zapobiegającego nadmiernemu nagrzewaniu się. Sprawdza się ona w szczególności w przypadku koni o ciemniejszej sierści – gniadych lub karych.
Długa i gęsta grzywa niewątpliwie dodaje uroku naszym kopytnym podopiecznym, ale może być dla nich bardzo irytująca w okresie podwyższonych temperatur. Ogon i grzywę można wówczas związać gumką do włosów, a dając upust naszej kreatywności możemy wyczarować atrakcyjną letnią fryzurę dla naszego pupila.
© pixarno / stock.adobe.com
Jeśli chcemy zapewnić koniowi aktywność podczas wysokich temperatur, powinnyśmy robić to w godzinach, kiedy słońce nie świeci zbyt intensywnie. Ponieważ operuje najmocniej w południe, należy unikać tej pory dnia.
We wczesnych godzinach porannych natomiast temperatura jest niższa i to właśnie wtedy warto zaplanować trening. Koń będzie w stanie lepiej skoncentrować się na jeździe i nie będzie narażony na przegrzanie czy zagrażający życiu udar cieplny.
Większość z nas uwielbia lato, wysokie temperatury i długie dni. Jednak nie tylko my mamy takie upodobania. Również kleszcze, roztocza i inne pasożyty mają się w lecie świetnie – a najlepiej na naszych koniach.
W większości przypadków pasożyty wywołują jedynie łagodne objawy, takie jak świąd, wypadanie sierści czy niegroźna biegunka, ale niektóre z nich mogą także przenosić choroby zakaźne.
Zaliczamy do nich na przykład przenoszoną przez kleszcze babeszjozę. Wywołują ją babeszje (Babesia caballi i Theileria equi), niewielkie pasożyty, gromadzące się w czerwonych krwinkach koni. Nieleczona babeszjoza może prowadzić nawet do śmierci zarażonego zwierzęcia.
Skuteczna profilaktyka przeciwpasożytnicza jest więc niezbędna dla zdrowia naszych podopiecznych. Informacje na temat różnych substancji czynnych i ich działania uzyskamy od lekarza weterynarii, który może pomóc nam w wyborze odpowiedniego preparatu. Do dyspozycji mamy między innymi środki w aerozolu oraz derki, chroniące konie przed owadami i innymi nieproszonymi gośćmi.
Podczas studiów weterynaryjnych i doktoranckich na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium miała okazję poznać wiele różnych dziedzin medycyny weterynaryjnej. Od 2011 r. prowadzi praktykę jako lekarka weterynarii, zajmując się różnymi zwierzętami i ich chorobami. Jej pasją jest pomaganie pacjentom w możliwie najlepszy sposób i dbanie o ich dobre samopoczucie. Lubi też dzielić się swoją wiedzą jako lekarka weterynarii oraz wieloletnia opiekunka psów i psi trener sportowy jako autorka artykułów.
