© Mark / stock.adobe.com
Shire to olbrzym w świecie koni. Jednak pomimo swoich imponujących rozmiarów, jest niezwykle spokojny i zrównoważony, podobnie jak większość koni zimnokrwistych.
Konie zimnokrwiste zachwycają siłą i przyjaznym charakterem, ale rzadko można je spotkać w roli koni roboczych czy pociągowych, do której pierwotnie zostały stworzone. Natomiast coraz chętniej użytkowane są jako konie wierzchowe.
Ich wygląd wzbudza respekt. Wzrost koni zaliczanych do tego typu waha się od 145 do 170 centymetrów, ale na przykład konie rasy Shire są wyższe i dorastają średnio do 178 centymetrów.
Jeden z przedstawicieli tej rasy został wpisany do księgi rekordów Guinnessa: Żyjący w połowie XIX wieku wałach o imieniu Sampson mierzył 219 centymetrów i został uznany za najwyższego konia świata. Do dzisiaj rekord ten pozostaje niepobity.
Obok wzrostu, konie te wyróżnia mocna szyja, muskularny zad i na ogół garbonosa głowa.
Charakterystyczne są również porastające nogi szczotki pęcinowe. Grzywa i ogon są gęste, a dzięki grubej sierści, większość ras koni zimnokrwistych dzielnie znosi zimne i wilgotne warunki atmosferyczne.
Jeśli chodzi o umaszczenie, konie te występują w całej gamie kolorystycznej – egzemplarze siwe, srokate nie należą do rzadkości, na przykład u koni noryckich. Z kolei konie szwarcwaldzkie występują w umaszczeniu kasztanowatym, ze względu na co nazywane są także kasztanowatymi końmi szwarcwaldzkimi. W przypadku koni andaluzyjskich, typowym umaszczeniem jest maść siwa.
Te imponujących rozmiarów zwierzęta charakteryzują się bardzo przyjaznym usposobieniem – są towarzyskie, łagodne, spokojne i niełatwo je wyprowadzić z równowagi. Dzięki swojemu zrównoważeniu, są dużo mniej płochliwe w porównaniu do koni gorącokrwistych, na przykład koni pełnej krwi.
Pomimo tego, w koniach tych drzemie ogromna siła, którą ludzie zwykli wykorzystywać do pomocy na roli. Są uważane za pewne i niezawodne. Do ich zalet należy również zaliczyć łatwość porozumiewania się z człowiekiem.
© Johannes / stock.adobe.com
Na torze wyścigowym konie zimnokrwiste nie dorównają szybkością koniom gorącokrwistym czy koniom pełnej krwi, ale przewyższają je swoją masą mięśniową: Aż do XX wieku konie zimnokrwiste były znane i wykorzystywane jako niezawodne wsparcie człowieka w rolnictwie i przemyśle.
Jednak postęp technologiczny w rolnictwie i wykorzystanie maszyn pozbawiły te konie ich głównego zajęcia, a niektóre rasy zostały uznane jako zagrożone rasy koni użytkowych. Do najbardziej zagrożonych zaliczamy poniższe rasy:
Coraz więcej hodowców w swojej pracy dąży do zachowania tych ras koni.
Obszarem, w którym konie zimnokrwiste nadal są wykorzystywane jest leśnictwo – zwinny koń pociągowy zachowuje przewagę nad ciężkimi ciągnikami i maszynami.
Ze względu na swój przyjazny charakter, konie te są również bardzo popularnymi końmi rekreacyjnymi i pokazowymi – na przykład podczas monachijskiego Oktoberfestu to właśnie konie zimnokrwiste dostarczają piwo na wozach z piwem.
Kiedy chcesz pojeździć na koniu zimnokrwistym, pamiętaj, że konie te oprócz noszenia na grzbiecie ciężaru jeźdźca, muszą jeszcze wprawić w ruch swoją pokaźnych rozmiarów kłodę i pod siodłem nie sprawdzą się tak dobrze jak ich gorącokrwiści kuzyni. Poza tym, planując przejażdżkę na takim koniu, weź pod uwagę większą ilość czasu jakiej potrzebują na pokonanie danego dystansu.
Jako konie wierzchowe dobrze sprawdzają się na przykład konie noryckie. Pochodzące z rejonu Alp norikery charakteryzuje wyjątkowe wyczucie równowagi oraz pewność kroku i w związku z tym uznaje się je jako bardziej przystosowane do noszenia jeźdźca na swoim grzbiecie.
Konie zimnokrwiste są wytrzymałe i nieskomplikowane w utrzymaniu, ale do szczęścia potrzebują towarzystwa innych koni, możliwości swobodnego wybiegu oraz, zważywszy na swój rozmiar, wystarczająco dużo przestrzeni.
Z tego względu, w ich przypadku sprawdzi się doskonale chów wolnowybiegowy.
Wybór odpowiedniego sprzętu, takiego jak ogłowie, siodło, derki czy inne akcesoria zależy od tego, jak chcesz swojego konia użytkować. Jednak podstawą jest zaopatrzenie się w sprzęt do pielęgnacji sierści i kopyt.
© hosphotos / stock.adobe.com
Konie zimnokrwiste ważą od 600 do 1.200 kilogramów, co znaczy, że są cięższe od swoich szczupłych kuzynów pełnej krwi angielskiej o jakieś 500 kilogramów.
Osiągnięcie takiej wagi nie sprawia im problemów: Dobrze przyswajają paszę i zużywają znacznie mniej energii niż konie pozostałych ras.
W przeszłości miało to duże znaczenie, gdyż wykorzystywane były do wykonywania ciężkich prac. Obecnie, znakomita większość koni zimnokrwistych wiedzie dużo lżejsze życie i z tego względu należy im zapewnić zbilansowaną dietę i odpowiednią ilość ruchu, aby zapobiec nadwadze.
Poza paszą objętościową – trawą lub słomą – rekreacyjne konie zimnokrwiste potrzebują przede wszystkich dostarczania im składników mineralnych w postaci suplementów. Dodatkowa porcja paszy treściwej nie jest z reguły konieczna.
Odpowiednią ilość paszy należy dobrać w zależności od wagi konia i pracy jaką wykonuje. W tym celu warto skonsultować się z hodowcą lub specjalistą ds. żywienia koni. W przeciwnym razie, może okazać się, że za sprawą źle dobranych racji pokarmowych koń zacznie przybierać na wadze i, co w przypadku koni zimnokrwistych nie jest rzadkością, będzie cierpiał na nadwagę.
Odpowiedniej uwagi wymagają również szczotki na pęcinach, które co prawda prezentują się zjawiskowo, ale stanowią jednocześnie idealne środowisko do rozwoju bakterii i w konsekwencji grudy.
Czyste i suche podłoże, na którym przebywa koń, zbilansowana dieta i troskliwa pielęgnacja sierści skutecznie zapobiegną chorobom zapalnym skóry. Jeśli zadbasz o zdrowie swojego konia, dożyje on 20 a nawet więcej lat.
Jeśli szukasz spokojnego towarzysza rekreacyjnych wypraw w teren, który ponadto obdarzony jest wielką siłą, koń zimnokrwisty będzie właściwym wyborem.
A jeżeli posiadasz wystarczającą ilość przestrzeni i czasu, a opracowanie odpowiedniego planu żywieniowego nie jest dla Ciebie problemem, to już zupełnie nic nie stoi na przeszkodzie, aby zacząć szukać swojego końskiego przyjaciela.
Przed zakupem warto przejrzeć oferty dostępne w sieci, zasięgnąć opinii związków hodowców poszczególnych ras czy bezpośrednio hodowców. Koszt z jakim musimy się liczyć podczas zakupu konia zimnokrwistego mieści się zazwyczaj w dolnym czterocyfrowym przedziale.
Odtworzenie początków hodowli koni zimnokrwistych jest praktycznie niemożliwe: Istnieje wiele różnorodnych ras koni należących do tego typu, które były wykorzystywane w armii oraz w rolnictwie, w różnych rejonach Europy.
Jednak istnieje coś, co je łączy. Konie zimnokrwiste były pożądane wszędzie tam, gdzie trzeba było przenosić ładunki o dużej masie: W średniowieczu na grzbiecie tych koni w walkach wojennych brali udział rycerze w swoich ciężkich zbrojach. Były też chętnie wykorzystywane przez armię Napoleona.
Później coraz częściej użytkowano je w rolnictwie. Współcześnie, wysiłki hodowców skupiają się przede wszystkim na zachowaniu zagrożonych ras.
Konie zimnokrwiste to przyjazne i niezawodne zwierzęta. Ci dawni pomocnicy rolników do dzisiaj odciążają nas w naszych codziennych obowiązkach jako konie robocze lub są towarzyszami relaksujących przejażdżek. Kto da im szansę wykazać się jako konie rekreacyjne, będzie miał zagwarantowane miejsce w wielkim sercu tych łagodnych olbrzymów.
