© Condor 36 / stock.adobe.com
Temperamentne folbluty są smukłe, dostojne, a na torze wyścigowym nie do pobicia.
O koniach pełnej krwi mówi się, że są końmi narowistymi, ale w rzeczywistości mogą stać się nerwowe, gdy nie zapewni się im dostatecznej dawki ruchu i możliwości wybiegania się. W wyścigach konnych dają z siebie wszystko, ale cenione są również jako konie wierzchowe. Rasy zaliczane do koni pełnej krwi, ich cechy szczególne oraz informacje dotyczące warunków ich utrzymania znajdziesz w przygotowanej przez nasz charakterystyce.
Pojęcie „pełna krew” nie odnosi się do odrębnej rasy a określa konkretny typ konia. Obok koni pełnej krwi wyróżniamy konie zimnokrwiste, gorącokrwiste, konie półkrwi oraz kuce.
Angielski odpowiednik tego określenia pozwoli na lepsze zrozumienie tego pojęcia. W języku anglosaskim konie pełnej krwi określa się mianem „thoroughbred”, co oznacza konia hodowanego ze starannością, konia czystej krwi, którego rodzice należą do tego samego typu.
Do kategorii koni pełnej krwi możemy zaliczyć jedynie te konie, których przodkami były konie arabskie. Najważniejsze rasy koni pełnej krwi obejmują konie pełnej krwi angielskiej, konie czystej krwi arabskiej i konie angloarabskie.
Piękne i silne konie pełnej krwi chętnie wykorzystywane są również do uszlachetniania różnych ras koni, w wyniku czego otrzymujemy konie półkrwi, których tylko jedno z rodziców jest koniem pełnej krwi, czyli w ich żyłach płynie co najmniej 50 procent konia pełnej krwi.
Konie tego typu uznawane są za bardzo wszechstronne i ze względu na swoje pochodzenie wywodzące się z koni pełnej krwi, wykorzystywane często w wyścigach konnych czy we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego.
Konie pełnej krwi najlepiej czują się na torze wyścigowym. Ich sportowy eksterier nie pozostawia wątpliwości, że stworzone są do galopu. Ich kłoda jest długa, a sylwetka szczupła, z dobrze zaznaczonymi mięśniami, dzięki pracy których na torze nie mają sobie równych.
Konie pełnej krwi to konie temperamentne, co znajduje odzwierciedlenie w ich zachowaniu i pragnieniu do bycia w ruchu. Poza tym, konie pełnej krwi są bardzo wrażliwe, a na nudę i brak zajęcia reagują tak samo nerwowo jak na nieznane im sytuacje. W dodatku, błyskawicznie wyczują, gdy ktoś jest wobec nich źle nastawiony czy nie traktuje ich właściwie.
Ze względu na swój charakter, konie pełnej krwi sprawdzą się najlepiej w rękach doświadczonych opiekunów. Jeśli uda Ci się okiełznać gorący temperament „folbluta” i zapewnisz mu odpowiednią dawkę ruchu, możesz być pewny, że w zamian otrzymasz wiele radości z przebywania z tym pojętnym wierzchowcem. Jeśli masz odpowiednie podejście do zwierząt, a w szkoleniu konia pełnej krwi będziesz działał w zgodzie z jego naturą, praca z nim nie sprawi Ci większych problemów.
Pierwotnie, konie pełnej krwi hodowano jako konie wyścigowe. W zależności od rasy, sprawdzą się one również w konkurencji skoków przez przeszkody, polowaniach, jako konie rekreacyjne czy pokazowe, dużo rzadziej jako konie ujeżdżeniowe, i tak na przykład konie czystej krwi arabskiej są bardzo popularnymi końmi rekreacyjnymi, a konie pełnej krwi angielskiej są niekwestionowanymi mistrzami wyścigów konnych i są bardzo często wykorzystywane w hodowli.
Wykorzystają każdą nadarzającą się okazję, aby się wybiegać, dlatego regularne przebywanie na pastwisku, możliwość swobodnego ruchu i odpowiednie zajęcia, aby zająć ich inteligentne głowy, to podstawa. Idealnym rozwiązaniem jest chów wolnowybiegowy połączony z chowem stajennym.
Z innymi końmi, konie pełnej krwi dobrze się rozumieją, ale konie nerwowe czy lękliwe mogą przysparzać tym wyjątkowo wrażliwym zwierzętom dużo stresu, dlatego warto pamiętać o tym, aby ich towarzystwo było starannie dobrane.
Konieczność utrzymania czystości w stajni i odpowiednia pielęgnacja sierści są dla właścicieli koni czymś co nie podlega dyskusji. W przypadku koni pełnej krwi należy dodatkowo zwrócić szczególną uwagę na kopyta, które, podobnie jak w przypadku innych ras koni, są obszarem wymagającym troskliwej pielęgnacji.
© acceptfoto / stock.adobe.com
Trzymanie koni w ramach chowu wolnowybiegowego staje się coraz bardziej popularne wśród „koniarzy” i sprawdzi się również w przypadku koni pełnej krwi. Zwłaszcza konie pełnej krwi arabskiej, ze względu na swoje pustynne korzenie, dobrze poradzą są sobie z panującymi na zewnątrz zmiennymi temperaturami, pod warunkiem, że zapewnimy im ochronę przed deszczem czy wiatrem, na przykład w postaci wiaty, a koniom starszym czy chorym w sezonie zimowym będziemy zakładać derki.
Konie pełnej krwi mają duże zapotrzebowanie energetyczne i muszą otrzymywać więcej paszy treściwej niż konie innych ras.
Nie powinno to dziwić, należą w końcu do najszybszych spośród wszystkich ras koni. Potrzebują również odpowiedniej ilości paszy objętościowej w postaci siana, słomy czy trawy.
Co do zasady, konie potrzebują 1,5 do 2 kilograma paszy objętościowej na każde 100 kilogramów masy, a w przypadku niektórych ras nawet więcej.
Ze względu na swój wysoki wydatek energetyczny, konie pełnej krwi potrzebują dodatkowej paszy treściwej w postaci owsa lub kukurydzy.
Konie mają w zwyczaju ciągłe pobieranie pokarmu, jednak zadawanie paszy treściwej należy rozdzielić na kilka mniejszych posiłków, wzbogacając je minerałami i witaminami.
Konie biorące udział w wyścigach są podatne na kontuzje i wszelkiego rodzaju urazy. Przy zapewnieniu odpowiedniej opieki, na którą składa się pielęgnację sierści i kopyt oraz regularne badania lekarskie i szczepienia, konie pełnej krwi mogą żyć 20 lat i więcej.
Zgodnie z zaleceniami, konie należy szczepić przeciwko tężcowi, grypie, a także herpeswirusowi. Warto również zaszczepić je przeciwko wirusowi gorączki Zachodniego Nilu.
Aby koń pełnej krwi mógł osiągać dobre wyniki w wyścigach, należy zadbać o jego zdrowie i kondycję regularnie poddając go badaniom układu oddechowego, kontroli pod kątem ewentualnych urazów czy kulawizn, a nawet stosować chiropraktykę.
Jeśli chcesz kupić konia pełnej krwi, ofert sprzedaży poszukaj u osób prywatnych oraz u hodowców. Podobnie jak w przypadku innych koni, zakup i utrzymanie folbluta są kosztowne. Dorosły koń to koszt rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych. Konie wyścigowe, które odnoszą sukcesy na torze są zdecydowanie droższe.
Zanim kupisz konia, postaraj się wygospodarować trochę czasu, aby go na spokojnie poznać, umów się na kilka jazd próbnych. W przypadku dorosłych koni, warto przeprowadzić badanie kupno-sprzedaż. Dzięki temu zyskasz pewność, że Twój nowy podopieczny jest zdrowy, lub unikniesz zakupu konia cierpiącego na przypadłości, których na pierwszy rzut oka może nie być widać.
Zwróć również uwagę na dokumenty identyfikacyjne zwierzęcia, tak zwany paszport konia.
© U. J. Alexander / stock.adobe.com
Konie wyścigowe sprzedawane są przez stadniny, a także w ramach zorganizowanych aukcji. Ta druga możliwość jest jednak polecana dla bardziej doświadczonych właścicieli, ponieważ przyda się tu odrobina wiedzy i rozeznania w końskim świecie. Można też zdecydować się na nabycie wierzchowca wspólnie z innymi osobami, dzieląc się kosztami zakupu oraz późniejszego jego utrzymania w ramach współwłasności.
Nawet najbardziej utytułowane konie wyścigowe kiedyś kończą swoją karierę i po odpowiednim treningu mogą być użytkowane jako konie wierzchowe. Co prawda takie przeszkolenie wiąże się z pewnymi dodatkowymi nakładami, ale można je powierzyć profesjonalistom, którzy zajmują się tym na co dzień.
Może się to okazać bardzo owocne, ponieważ konie pełnej krwi to wyjątkowo inteligentne zwierzęta, z którymi praca jest bardzo satysfakcjonująca. Nawet po przejściu na wyścigową emeryturę, folbluty potrzebują dużo ruchu i odpowiedniej opieki.
Koń pełnej krwi to zwierzę o dużym temperamencie i ciekawej historii. Zrobi wrażenie zwłaszcza na miłośnikach koni, którzy lubią czuć wiatr we włosach podczas galopad po rozległych terenach. Poza torem wyścigowym, folblut sprawdzi się jako wszechstronny towarzysz. Z drugiej strony jednak, konie te są kosztowne i wymagające w utrzymaniu, dlatego lepiej sprawdzą się w rękach doświadczonych właścicieli.
