© Hauke-Chr. Dittrich / stock.adobe.com
Konie oldenburskie to zwierzęta o różnym umaszczeniu sierści, przy czym dopuszczalne są białe odmiany, np. na głowie.
Konie oldenburskie znane są przede wszystkim ze swojej siły i sportowych osiągnięć, a urok i elegancja tych pochodzących z północnych Niemiec koni zachwyca wielu miłośników zwierząt. Są doskonałymi towarzyszami jeźdźców w każdym wieku i na różnym poziomie zaawansowania.
Konie oldenburskie to klasa sama w sobie: Są dostojne, muskularne i ekspresyjne, o inteligentnym i uważnym spojrzeniu. Ich sportową sylwetkę wyróżniają długie nogi, atletyczna, szeroka szyja, z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami. Swój elegancki pokrój zawdzięczają również wysoko osadzonemu ogonowi.
Wzrost Oldenburgów waha się od 1,65 do 1,75 metra, a waga między 500 i 700 kilogramami. Większość koni tej rasy występuje w umaszczeniu gniadym lub ciemnogniadym. Można też spotkać egzemplarze kare, kasztanowate, siwe jabłkowite czy srokate, jednak należą one do rzadkości. Białe odmiany na głowie lub na kończynach są jak najbardziej dopuszczalne.
Co prawda jego sportową sylwetkę uzyskano dzięki dolewowi pełnej krwi, ale Oldenburg pozostaje jednak koniem gorącokrwistym. Rasa ta została wyhodowana w Niemczech i tak jak w przypadku innych ras koni gorącokrwistych często określana jest pojęciem niemieckiego konia wierzchowego bądź sportowego.
© Kseniya Abramova / stock.adobe.com
Nazwa rasy zdradza pochodzenie tych pięknych zwierząt. W pieśniach dolnosaksońskich, ludzi pochodzących z ojczyzny Oldenburgów określa się jako „odpornych i przyziemnych”, co można również odnieść do ich koni: Konie oldenburskie to dobrze usposobione zwierzęta o dużej chęci do pracy.
Cechuje je siła, odwaga, a ponadto bardzo przyjazny i zrównoważony charakter – trudno je wyprowadzić z równowagi, a nowe sytuacje nie robią na nich większego wrażenia. Dzięki temu świetnie sprawdzają się w sporcie jeździeckim.
Pierwotnie, konie oldenburskie były hodowane jako typowe konie zaprzęgowe, jednak z biegiem czasu zaczęto dostrzegać i doceniać ich siłę i charakter, i wykorzystywać jako konie kawaleryjskie i kurierskie. Dziś hodowane są głównie w celach sportowych i osiągają bardzo dobre wyniki w dyscyplinach takich jak skoki przez przeszkody czy ujeżdżenie. Jednym z najwybitniejszych oldenburskich koni ujeżdżeniowych był słynny na całym świece ogier Donnerhall, który w swojej karierze wygrał ponad 300 konkursów, zyskując miano ogiera tysiąclecia. Brązowy posąg w centrum Oldenburga do dziś – 20 lat po uroczystym przejściu na sportową emeryturę – przypomina o jego spektakularnych sukcesach.
Poza sportem jeździeckim, Oldenburgi sprawdzają się świetnie jako konie rekreacyjne, mają bardzo wygodne chody, co sprawia, że jazda na nich to prawdziwa przyjemność.
Ze względu na swój charakter i łagodność, są chętnie wykorzystywane do nauki jazdy konnej przez amatorów w różnym wieku. W duecie z ambitnym jeźdźcem bardzo chętnie wykonują wszystkie postawione przed nimi zadania.
© ScullyPictures / stock.adobe.com
Konie są zwierzętami stadnymi. Najlepiej czują się w towarzystwie innych koni, ale lubią również przebywać ze swoim opiekunem. Jeśli chodzi o odpowiednie warunki utrzymania, należy wziąć pod uwagę różne aspekty. Przez wiele lat popularne było trzymanie koni sportowych zamkniętych w boksach. Dziś coraz więcej właścicieli decyduje się na chów wolnowybiegowy.
Niezależnie od tego czy użytkowane są sportowo czy rekreacyjnie, konie potrzebują dużej dawki ruchu. Urozmaicone treningi, dużo czasu spędzonego na pastwisku i opieka człowieka zapewnią im dobre samopoczucie.
Jako sportowy koń gorącokrwisty, Oldenburg wymaga dobrej jakości paszy objętościowej, którą można uzupełniać suplementami, które dostarczą mu niezbędnych minerałów i witamin. Ilość zadawanej paszy powinna zostać dostosowana do codziennego wydatku energetycznego konia. Jeśli koń dużo pracuje, należy dostarczać mu również paszę treściwą.
Generalnie, ci sportowcy z Oldenburga uchodzą za konie zdrowe i odporne na choroby, jednak również im zdarza się zapadać na typowe końskie przypadłości, z wykluczeniem chorób genetycznych, które na przestrzeni lat udało się praktycznie wyeliminować z hodowli.
Przy zapewnieniu odpowiednich warunków utrzymania, właściwego żywienia, dużej dawki ruchu i oczywiście troski opiekuna, konie tej rasy osiągną wiek 20, a nawet 30 lat.
W ramach codziennych zabiegów pielęgnacyjnych, zwróć uwagę na:
Konie oldenburskie nie należą do koni, które kupimy za grosze. Ceny zaczynają się od wysokich wartości pięciocyfrowych. Jeśli jednak to Cię nie zniechęca, zwróć się prosto do hodowcy, który dodatkowo udzieli Ci wszystkich niezbędnych informacji na temat utrzymania tych pięknych zwierząt.
Możesz wybrać się do ich kraju pochodzenia, w którym wybór tych koni jest znacznie większy niż w Polsce, a ich hodowców zrzesza związek hodowców koni oldenburskich. Hodowla i sprzedaż kwitną zwłaszcza w miejscowości Vechta, gdzie organizowane są między innymi aukcje źrebiąt tej rasy. Podczas takiej aukcji możemy obejrzeć różne zwierzęta i wybrać takiego, który najbardziej nam przypadnie do gustu.
© Anselm Baumgart / stock.adobe.com
Historia koni tej rasy sięga XVII wieku, kiedy to wykorzystywano je do ciągnięcia powozów czy jako pomocników w gospodarstwie. Oprócz koni roboczych i wierzchowych, podstawą hodowli były też konie pełnej krwi.
Podwaliny pod hodowlę tych pięknych zwierząt położył książę Anton Gunther von Oldenburg. Współczesną rasą, która jest najbliższa ówcześnie hodowanej jest ciężki koń oldenburski starego typu (Alt-Oldenburger). W latach pięćdziesiątych, hodowcy zaczęli kłaść większy nacisk na uzyskanie cech, dzięki którym Oldenburgi sprawdziłyby się jako konie sportowe, co udało się osiągnąć dzięki skrzyżowaniu koni pełnej krwi, koni hanowerskich i koni holsztyńskich.
W 1923 roku powstał w Niemczech związek hodowców koni oldenburskich (Oldenburger Pferdezuchtverband), z którego na początku 2000 roku wydzielono związek hodowców koni skokowych (Zuchtverband für Springpferde). Obecnie obydwa związki ponownie się połączyły w ramach jednego związku w Oldenburgu, a w celu rozróżnienia przedmiotów swoich zainteresowań używają skrótów OL dla koni oldenburskich oraz OS dla koni skokowych.
Konie oldenburskie są wszechstronnie uzdolnione i do tego pięknie się prezentują, nadają się zarówno na konie skokowe, jak i ujeżdżeniowe. Uważane są za sympatycznych, spokojnych i zrównoważonych towarzyszy zarówno podczas pracy, jak i w obejściu.
Chcąc kupić konia tej rasy, musimy co prawda liczyć się z dużym wydatkiem, ale w zamian zyskamy wytrzymałego, solidnego i inteligentnego przyjaciela, niezależnie od tego czy jesteśmy wytrawnymi jeźdźcami czy dopiero zaczynamy naszą przygodę z jeździectwem.
