© term1nator / stock.adobe.com
Konie noryckie występują również w nietypowych umaszczeniach, które są szczególnie pożądane wśród miłośników rasy.
Koń norycki jest najstarszą rasą koni w Austrii. Jego korzenie sięgają prawdopodobnie czasów Imperium Rzymskiego, kiedy krzyżowano rodzime konie alpejskie z ciężkimi końmi wojskowymi legionistów, w wyniku czego powstały bardzo jezdne i zrównoważone konie zimnokrwiste o imponującym wyglądzie.
| Metryczka: | Zrównoważony koń zimnokrwisty z południowych Niemiec. Chętny do pracy i wytrzymały. |
| Wzrost w kłębie: | 150–165 cm |
| Umaszczenie: | prawie wszystkie maści |
| Typ: | koń zimnokrwisty |
| Chody: | pewne, równe |
| Pochodzenie: | południowe Niemcy, Austria |
| Przeznaczenie: | koń roboczy, pociągowy i wierzchowy |
Jak na konia zimnokrwistego przystało, koń norycki jest masywnej, zwartej budowy. Dzięki swojemu górskiemu pochodzeniu, noriker ma mocne kopyta i stawy, co sprawia, że jego chody są wyjątkowo pewne. Zaliczany jest do średniociężkich koni zimnokrwistych i z reguły osiąga wagę od 700 do 800 kilogramów. W zależności od linii hodowlanej, konie noryckie mogą być lżejszej lub cięższej budowy.
Norikery to konie o szerokiej i zwięzłej kłodzie. Ich wygląd sprawia wrażenie niemal prostokątnego. Smukła głowa z szerokimi, dużymi nozdrzami przechodzi płynnie w silną szyję i strome łopatki. Dzięki dobrze rozwiniętym mięśniom, jest doskonale przystosowany do ciężkiej pracy.
Siła i wytrwałość to jego niewątpliwe zalety, którymi jednak nie został obdarzony kosztem dostojnego i równego ruchu. Ma pełne wyrazu oczu oraz harmonijnie osadzony ogon, dodający mu niewątpliwej elegancji.
Konie noryckie występują w praktycznie każdym umaszczeniu, przy czym maść gniada, kasztanowata i kara spotykane są najczęściej. Rzadkie i jednocześnie bardzo poszukiwane są siwe norikery, podobnie jak srokaci przedstawiciele rasy, w następujących umaszczeniach:
Wielu miłośników norikerów marzy o posiadaniu konia w jednym z tych nietypowych umaszczeń. Oczywiście będzie to miało swoje odzwierciedlenie w cenie!
Podobnie jak wszystkie inne konie zimnokrwiste, konie noryckie mają stalowe nerwy. Są nad wyraz spokojnie, niewrażliwe na bodźce zewnętrzne, cierpliwe, łagodne, zrównoważone i przyjaźnie usposobione. Są to bez wątpienia zwierzęta, na których można polegać.
Wyprowadzony z równowagi przez szelest dobiegający zza krzaków? Dla norikera to nie do pomyślenia. Jednak mimo całego swojego opanowania i spokoju ducha, konie noryckie nie są flegmatyczne. Interesują się swoim otoczeniem, są czujne i zwinne. Potrafią myśleć samodzielnie, angażują się w powierzone im zadania i zazwyczaj z chęcią podporządkowują się swoim opiekunom. To właśnie połączenie tych cech sprawia, że norikery są tak popularne jako konie wierzchowe i pociągowe.
Warto wiedzieć Usposobienie koni noryckich zależy również od danej linii hodowlanej – niektóre z nich cechuje żywy temperament, inne są spokojniejsze.
© Antje Lindert-Rottke / stock.adobe.com
Jak wszystkie konie zimnokrwiste, konie tej rasy wyróżnia wrodzona siła i wytrzymałość, dlatego do dziś są chętnie wykorzystywane jako konie robocze czy pociągowe.
Zgodnie z tradycją, konie noryckie wykorzystywane były w Alpach do pracy w lasach i na polach, a także uczestniczyły w tradycyjnych paradach. W Austrii, konie zimnokrwiste wciąż wykorzystywane są do dostarczania piwa na wozach podczas festynów czy do przewożenia ludzi, w czym bez wątpienia pomaga im ich stoicki spokój i odporność psychiczna, dzięki czemu pozostają niewzruszone na panujący na nich zgiełk.
Z koniem noryckim można wykonywać niemal wszystkie elementy jazdy rekreacyjnej – pracę na cavalletti i ćwiczenia ujeżdżeniowe, spacery i wyjazdy w teren oraz naturalnie powożenie. Konie te są przywiązane do człowieka, nie lubią nudy i chętnie wykonują powierzone im zadania.
Masz ochotę na lekcję sztuki cyrkowej? Noriker to inteligentny koń, a jego spokój i zdolność szybkiego uczenia się sprawiają, że bez problemu przyswaja sobie rozmaite sztuczki cyrkowe.
W dzisiejszych czasach maszyny rolnicze w przeważającej większości zastąpiły konie. Jednak dzięki swojej sile i wytrzymałości, koń norycki wciąż należy do najpopularniejszych koni roboczych na stromych górskich zboczach, gdzie pomaga człowiekowi usuwać z lasu pnie drzew.
Norikery są też popularnymi uczestnikami uroczystości organizowanych przez stowarzyszenia podtrzymywania tradycji ludowej. Ich siła pociągowa jest nieprzeciętna, a charakter łagodny, nic dziwnego więc, że można je spotkać na wielu festynach i imprezach.
Jeśli szukasz konia do wyjazdów w teren, koń norycki będzie idealnym wyborem. Długodystansowe wędrówki konne są dyscypliną, która dziś prawie odeszła w zapomnienie, podczas gdy dawniej pokonywanie dłuższych dystansów w ciągu kilku tygodni na końskim grzbiecie nie było niczym wyjątkowym.
Do tego celu konie zimnokrwiste mają szczególne predyspozycje. Poruszają się pewnie w każdym terenie i przy każdej pogodzie, a na swoim mocnym grzbiecie oprócz jeźdźca bez problemu przetransportują także prowiant na drogę.
Norikery nie są skomplikowane w utrzymaniu. Najlepszym rozwiązaniem dla tych towarzyskich koni jest chów wolnowybiegowy, dzięki któremu będą miały stały kontakt z innymi wierzchowcami i możliwość nieskrępowanego ruchu, a świeże powietrze i zmienne warunki atmosferyczne przyczynią się do ich dobrego samopoczucia i zdrowia.
Przy wypuszczaniu norikerów na zielone pastwiska, należy zwracać uwagę na to, by nie jadły zbyt dużo trawy. Na zimno i niepogodę, te pochodzące z rejonów alpejskich konie nie są wrażliwe. Niemniej, należy zapewnić im schronienie przed deszczem czy słońcem oraz odpowiednie, wolne od błota podłoże, aby zapobiec chorobom kopyt.
Norikery uważane są za bardzo wytrzymałe. W końcu pochodzą z terenów alpejskich, gdzie również w zimie przebywają na zewnątrz, nawet podczas śnieżnej czy mroźnej aury. Konie tej rasy nie są podatne na choroby, natomiast źle tolerują niewłaściwe żywienie. Poza tym, podobnie jak w przypadku wszystkich innych koni, zwłaszcza zimnokrwistych, należy kontrolować stan ich kopyt.
Norikery należą do długowiecznych koni. Bez problemu dożywają 20 lat, a przedstawiciele rasy cieszący się dobrym zdrowiem mogą żyć nawet 25 lat.
Norikery zachowały wiele cech pierwotnego konia alpejskiego, który żył na jałowych terenach górskich, a nie na obfitujących w pożywienie pastwiskach. Dlatego jest wrażliwy na przekarmienie i wynikające z niego egzemy czy ochwat.
Należy więc stale kontrolować menu naszego podopiecznego, aby zagwarantować mu dobre samopoczucie i kondycję. Lekka dieta o wysokiej zawartości błonnika oraz minerałów, siano i słoma będą dla niego najlepszym rozwiązaniem. W większości przypadków należy zrezygnować z podawania paszy treściwej.
U norikerów można spotkać się z miopatią ze spichrzaniem polisacharydów, która jest chorobą genetyczną polegającą na tym, że spożyte węglowodany nie mogą być metabolizowane i odkładają się w mięśniach. Prowadzi to do sztywności mięśni, ograniczeń ruchowych i kulawizny.
Bardzo ważne jest, by dotknięte tym schorzeniem zwierzęta otrzymywały niskokaloryczne posiłki o niewielkiej zawartości węglowodanów. Jednak niestety nawet przy zastosowaniu odpowiedniego leczenia, cierpiące na tę dolegliwość konie będą w pewnym stopniu wykazywały ograniczoną sprężystość mięśni.
Koń norycki to koń juczny i może ciągnąć duże ciężary. Jednak jego ciężar własny jest już dość imponujący i sam w sobie stanowi obciążenie dla kopyt. Dlatego powinny być one regularnie oglądane przez kowala, aby móc w porę zauważyć ewentualne zmiany patologiczne i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Podobnie sytuacja wygląda w przypadku stawów kolanowych. Przedstawiciele tej rasy mają genetyczne skłonności do ich zwichnięć, które są dla konia bardzo bolesne i mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń więzadeł, a nawet wymagać interwencji chirurgicznej.
Z tego względu konie z chorymi stawami kolanowymi powinny regularnie nosić odpowiednie stabilizatory, dzięki czemu możliwe jest uniknięcie zaostrzenia choroby.
Weź pod uwagę, że kiedy Twój koń zaczyna nagle kuleć, przyczyną mogą być niedomagające stawy kolanowe. W takiej sytuacji koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii.
Noriker to stara, alpejska rasa koni z dawnego Noricum, a dzisiejszej Austrii. Wraz z przemieszczającymi się Rzymianami miało miejsce pierwsze krzyżowanie alpejskich koni zimnokrwistych z rzymskimi końmi bojowymi, a powstałe z takiej mieszanki wierzchowce okazały się bardzo wytrzymałe i w ciągu następnych stuleci zyskały popularność jako konie robocze i pociągowe w całych południowych Niemczech i północnych Włoszech.
W XVI wieku arcybiskupstwo w Salzburgu zaczęło hodować tę rasę w sposób uregulowany, a od początku XX wieku zarejestrowano około 10.000 jej przedstawicieli w Austrii i południowych Niemczech.
Dobre źrebaki tej rasy kosztują średnio od 1.000 do 1.800 euro, a młode konie około 3.000 euro. Natomiast cena koni o niespotykanej maści, kompletnym rodowodzie i wysokim poziomie wyszkolenia może sięgać nawet 6.000 euro.
Warto wiedzieć Konie noryckie hodowane są przede wszystkim w Austrii.
Noriker to niezawodny i wytrzymały koń zimnokrwisty, którego można spotkać głównie w południowych Niemczech. Te pełne ekspresji osiłki sprawdzą się przede wszystkim w rękach miłośników zaprzęgów i wypraw terenowych, ale ze względu na swój łagodny temperament będą dobrymi partnerami również dla jeźdźców rekreacyjnych i początkujących adeptów sztuki jeździeckiej.
Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.
