© Annabell Gsödl / stock.adobe.com
Wzór sierści barock pinto może się różnić w zależności od konia.
Barock pinto to stosunkowo młoda rasa koni powstała ze skrzyżowania konia fryzyjskiego i gelderlandera. Wyróżnia ją imponujący wygląd i zrównoważony temperament.
Barokowy pinto to średniej wielkości koń dorastający do wysokości 1,50–1,62 centymetrów w kłębie. Jego budowa jest mocna i atletyczna, ale jednocześnie elegancka i harmonijna. Charakterystyczne są długa grzywa i długi ogon oraz bujnie owłosione pęciny.
Wzór sierści barock pinto może się znacznie różnić u poszczególnych zwierząt. Łaty mogą występować w różnych kombinacjach kolorystycznych, przy czym dominujące są karo-białe lub gniado-białe plamy, a typowe wzory to overo i tobiano. Różna może być także ich wielkość. W przypadku overo biały kolor przechodzi w inny w nierównomierny sposób a brzegi łat są postrzępione, podczas gdy w przypadku tobiano ich krawędzie są wyraźnie zaznaczone.
Z wyglądu barock pinto przypomina swojego przodka – konia fryzyjskiego. Stąd też konie te nazywane są również srokatymi lub kolorowymi fryzami.
Barokowy pinto znany jest ze swojej łagodności i przyjaznej natury. Bardzo przywiązuję się do ludzi i uwielbia zwracać na siebie uwagę. Również w stosunku do innych koni jest spokojny i zrównoważony.
Nie przejawia tendencji do nadmiernej ekscytacji czy nerwowości, co czyni go przyjemnym partnerem w jeździectwie.
Za sprawą swojego opanowanego charakteru sprawdza się zwłaszcza w roli konia rekreacyjnego dla jeźdźców w każdym wieku i na każdym poziomie zaawansowania, ale również jako profesjonalny koń ujeżdżeniowy.
Nie można jednak zapominać, że każdy koń jest indywidualnością i również barock pinto mogą różnić się między sobą w zależności od cech osobniczych i stopnia wyszkolenia. Dlatego bardzo ważne jest, aby do każdego zwierzęcia podchodzić indywidualnie i szanować jego potrzeby.
Zasadniczo, ze względu na swoją mocną i muskularną budowę, a także zrównoważony temperament, barock pinto jest świetnym kompanem w wielu dyscyplinach jeździeckich.
Szczególnie popularny jest jednak w ujeżdżeniu, gdzie zachwyca swoimi zdolnościami do zebranych chodów i elegancją ruchów. Jego chody są niezwykle ekspresyjne, co czyni go idealnym kandydatem na ucznia wyższej szkoły jazdy oraz uczestnika wszelkiego rodzaju pokazów.
Za sprawą swojej zwinności i zwrotności konie te doskonale sprawdzają się w konkurencji powożenia. Nieco gorzej sprawy przedstawiają się w przypadku skoków przez przeszkody i wszechstronnego konkursu konia wierzchowego. Ich budowa nie predysponuje ich bowiem do wysokich lotów.
Należy jednak podkreślić, że przydatność zwierzęcia w danej dyscyplinie nie zależy wyłącznie od rasy czy pochodzenia, ale również od indywidualnych czynników, takich jak wyszkolenie, zdrowie oraz predyspozycje.
Ostatecznie zawsze zaleca się indywidualną ocenę potencjału danego konia i dalsze prowadzenie jego rozwoju na tej podstawie.
Jeśli jesteśmy lub planujemy zostać właścicielami barokowego pinto, musimy być świadomi kilku istotnych kwestii dotyczących pielęgnacji i utrzymania tej rasy, takich jak:
Czy barokowe pinto cieszą się dobrym zdrowiem? Rasa ta jest ogólne bardzo wytrzymała, jednak istnieją pewne typowe dla niej przypadłości, na które należy uważać.
Na przykład coraz częściej przychodzą na świat źrebięta z wodogłowiem. Nienaturalnie duża głowa powoduje komplikacje podczas porodu, więc zwierzęta często rodzą się martwe lub są natychmiast poddawane eutanazji.
Często obserwuje się również karłowatość. Mięśnie dotkniętych nią koni są słabo rozwinięte, a długość ich życia znacznie skrócona.
Typowe końskie przypadłości, takie jak kolka oraz gruda również ich nie omijają.
Aby uniknąć problemów zdrowotnych, należy zwracać baczną uwagę na wagę barock pinto.
Rasa ta jest wciąż stosunkowo młoda. Powstała w latach 50-tych XX wieku w Holandii ze skrzyżowania klaczy fryzyjskiej i srokatego gelderlandera. Za ojca rasy uważany jest ogier Bonte Nico.
Obecnie w hodowli wykorzystywane są także inne rasy, takie jak lusitano, konie andaluzyjskie, berberyjskie, tinkery i konie lipicańskie.
Mianem barokowych określamy rasy, które wywodzą się z czasów baroku lub przypominają konie z tamtego okresu. Pożądana jest zwarta budowa wpisana w kwadrat, elegancka głowa, małe uszy i wyraziste oczy.
Charakterystyczne dla tego typu koni są również mocna szyja i dobrze umięśniony zad.
Określenie „pinto” pochodzi z języka hiszpańskiego i oznacza „malowany” lub „łaciaty”. W związku z tym, barock pinto to inaczej mówiąc srokaty koń w typie barokowym.
Zgodnie z celem hodowlanym, wszystkie zwierzęta tej rasy muszą być dwukolorowe. Jeśli dany osobnik ma tylko jedną plamę kolorem różniącą się od maści podstawowej, musi ona mieć co najmniej 500 centymetrów kwadratowych. Całkowicie kare konie są dopuszczalne, pod warunkiem, że posiadają minimum dwa białe znaczenia.
Jeśli rozważamy zakup barokowego pinto, musimy przede wszystkim przyjrzeć się jego pochodzeniu. Dowiedzmy się więcej o jego historii hodowlanej i przodkach. Warto również prześledzić wyniki zawodów, w których brali udział rodzice i dziadkowie naszego potencjalnego wierzchowca.
Zwróćmy także uwagę na temperament zwierzęcia, zwłaszcza jeśli planujemy wykorzystywać go w sporcie czy rekreacji oraz stan zdrowia. Skorzystajmy z pomocy lekarza weterynarii, który wykona niezbędne badania kupna-sprzedaży.
Cena dorosłego, dobrze wyszkolonego barokowego pinto to min. 5.000 euro. Koszt zakupu roczniaka to natomiast około 2.000 euro.
Jeśli szukamy konia, który nie tylko „chwyta za oko”, ale jest także łagodnym i przyjaznym towarzyszem w uprawianiu różnych dyscyplin jeździeckich, zdecydowanie polecamy przyjrzeć się bliżej barock pinto. Sprawdzi się on bowiem zarówno w ujeżdżeniu, powożeniu, jak i rekreacji.
| W skrócie: | Srokaty koń gorącokrwisty, łudząco przypominający konia fryzyjskiego. Ma nieskomplikowany charakter, silne nerwy i cieszy się dobrym zdrowiem. |
| Wysokość w kłębie: | 150–162 cm |
| Umaszczenie: | przede wszystkim karo-białe i gniado-białe |
| Wzór sierści: | overo lub tobiano |
| Chody: | ekspresyjne, wysoka praca kolan |
| Pochodzenie: | Holandia |
| Przeznaczenie: | ujeżdżenie, wyższa szkoła jazdy, powożenie, rekreacja |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
