© lapis2380 / stock.adobe.com
Choroba gazowa ryb powstaje na skutek nadmiernego nasycenia wody gazem.
Warunki utrzymania ryb mają bardzo duży wpływ na ich zdrowie. Kiedy parametry wody nie są optymalne, zwierzęta mogą zacząć chorować. To samo dotyczy ciśnienia wody – jeśli jest nieprawidłowe, może prowadzić do powstania choroby gazowej.
Zbyt późno zdiagnozowana lub nieleczona choroba gazowa jest bardzo niebezpieczna. W zależności od jej przebiegu, zwierzęta umierają w krótszym lub dłuższym czasie. Poza tym, ryby nią dotknięte są znacznie bardziej podatne na choroby zakaźne.
Oprócz płazów i bezkręgowców wodnych, choroba gazowa może dotknąć wszystkie gatunki ryb. Stopień podatności zależy od gatunku i wieku – młode zwierzęta są na nią szczególnie narażone.
Objawy tej dolegliwości możemy podzielić na ostre i przewlekłe. Ryzyko śmierci wzrasta wraz ze wzrostem całkowitego ciśnienia gazu (TGP) oraz pojawieniem się infekcji bakteryjnych lub wirusowych.
Postać ostra choroby objawia się w następujący sposób:
W wyniku tych dolegliwości zwierzę z reguły w krótkim czasie umiera.
Postać ta różni się od postaci ostrej brakiem objawów klinicznych. Ryby, zwłaszcza młode, umierają bardzo powoli i nieoczekiwanie.
Jeśli u jednej lub wszystkich ryb występują zmiany fizyczne lub zachowują się one inaczej niż zazwyczaj, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Ważne jest, aby zrobić to na wczesnym etapie dolegliwości. Tylko wówczas można zapobiec pogorszeniu się stanu ryby i jej ewentualnej śmierci.
Przed wizytą w gabinecie weterynaryjnym sprawdź parametry wody i ustawienia pompy. Informacje te będą istotne dla lekarza weterynarii w celu postawienia właściwej diagnozy i opracowania planu leczenia.
© Mari_art / stock.adobe.com
Dolegliwość tę jest stosunkowo łatwo rozpoznać ze względu na obecność niewielkich pęcherzyków pod skórą. W porównaniu do myksobolozy mięśni, w przebiegu choroby gazowej pęcherzyki są znacznie mniejsze.
W związku z tym nie jest konieczna szczegółowa diagnostyka.
Niestety nie istnieją leki, które pomogą w walce z chorobą gazową ryb. Dużo ważniejsze jest wyeliminowanie czynników, które ją wywołują. Chore zwierzęta należy przenieść do innego akwarium o odpowiednich warunkach.
Ponieważ stres ma duży wpływ na zdrowie, ważne jest, aby zapewnić zwierzętom spokój. W porozumieniu z lekarzem weterynarii pomocne może okazać się również podawanie środków wspomagających, takich jak witaminy.
Choroba gazowa wywoływana jest nadmiernym ciśnieniem gazu w wodzie. W przypadku postaci ostrej, całkowite ciśnienie przesyconego gazu wynosi od 110 do 115 procent. W przypadku postaci postać przewlekłej, wartość ta wynosi około 103 procent.
Stan ten może być spowodowany różnymi czynnikami niezakaźnymi i środowiskowymi, takimi jak:
Na skutek tego gaz gromadzi się w akwarium, a jego nadmiar osadza się w postaci małych pęcherzyków nie tylko na samych rybach, ale również na przedmiotach (np. pompach, ścianach akwarium) lub roślinach akwariowych.
© hedgehog94 / stock.adobe.com
Jeśli objawy nie zostaną rozpoznane odpowiednio wcześnie, rokowania są niestety niekorzystne. Zazwyczaj zwierzęta umierają zanim zdoła się im pomóc.
Dlatego tak ważne jest dokładne i regularne obserwowanie ryb pod kątem ewentualnych zmian i wiedza na temat warunków ich utrzymania.
Stosując się do poniższych wskazówek, można zmniejszyć ryzyko zachorowania:
Podczas wymiany wody należy zawsze zwracać uwagę na to, aby temperatura świeżej wody była taka sama jak starej. Maksymalna różnica temperatury nie powinna być większa niż dwa do trzech stopni Celsjusza.
Przed wlaniem wody z kranu do akwarium należy wyrównać jej nasycenie gazem. W tym celu można ją pozostawić do „odstania”, wlewając ją na przykład do wanny czy wiadra.
Aby temperatura w zbiorniku była stale na odpowiednim poziomie, należy chronić go przed intensywnym światłem. Ponadto, należy uważać, aby akwarium nie stało zbyt blisko kaloryfera czy w przeciągu.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
