© MarkeVyd. / stock.adobe.com
Boczna podłużna pręga biegnie u grubowarga syjamskiego od pyska aż po ogon.
Grubowarg syjamski jest znany przede wszystkim ze swojego zamiłowania do zjadania glonów i przez akwarystów zwany kosiarką. Co jeszcze trzeba o nim wiedzieć, by zapewnić mu odpowiednie warunki utrzymania? W poniższym artykule znajdziesz wszystkie niezbędne informacje.
| Nazwa: | grubowarg syjamski (Crossocheilus siamensis) |
| Długość ciała: | od 15 do 17 cm |
| Długość życia: | do 10 lat |
| Warunki utrzymania: | w grupie |
| Socjalizacja: | możliwa z różnymi gatunkami ryb |
| Akwarium: | wielogatunkowe |
| Temperatura wody: | 24 do 28°C |
| Parametry wody: | pH 6,5 do 7,2; najlepiej poniżej 10°dH |
| Pokarm: | glony, alternatywnie rośliny lub okazjonalnie pokarm zwierzęcy |
| Trudność w utrzymaniu: | łatwy |
Tułów grubowarga syjamskiego (Crossocheilus siamensis) jest długi i smukły. Charakterystyczna dla tego gatunku jest czarna pręga na bokach, przebiegająca od głowy do czubka ogona, której kolor w sytuacjach stresowych blednie.
Górna część tułowia przyjmuje barwę od zielonkawo-ciemnoszarej do ochry. Brzuch jest jaśniejszy, a przezroczyste płetwy mają kształt trójkąta. Na spodniej stronie pyska znajdują się dwa krótkie wąsy.
Przy wielkości około 15 do 17 centymetrów, grubowarg syjamski jest dość dużą rybą, zajmującą sporo miejsca w akwariach wielogatunkowych.
Wygląd grubowarga syjamskiego nie różni się w zależności od płci, stad też gołym okiem trudno odróżnić samców od samic.
Młode grubowargi to aktywne, towarzyskie i przyjazne stworzenia. Lubią pływać w grupach, również razem z przedstawicielami innych gatunków. Ich zachowanie jest podobne do zachowania sumów, dlatego chętnie przebywają w pobliżu dna zbiornika.
Z wiekiem jednak potrzebują coraz więcej odpoczynku, w związku z czym zbyt duża liczba dorosłych ryb (o wielkości przekraczającej dziesięć centymetrów) na ograniczonej przestrzeni może prowadzić do przepychanek między nimi.
Jeśli dojdzie do walki o terytorium, grubowargi przez kilka minut mocują się ze sobą, gwałtownie uderzając o siebie. Zazwyczaj podczas tych walk czarny pasek boczny zmienia swoją barwę na jaśniejszą, wydając się bardziej plamisty. Nierzadko zdarza się, że takie walki ryby przypłacają życiem.
Chociaż z natury grubowargi są pokojowo usposobione, wraz z wiekiem przejawiają rosnącą tendencję do rozstawiania innych ryb po kątach.
Jako glonojad, grubowarg syjamski jest przyjaźnie nastawiony do ryb innych gatunków (np. danio, miedzik obrzeżony, sum). Akwarium może dzielić ze ślimakami lub krewetkami, pod warunkiem, że będzie na tyle duże, by zwierzęta mogły w razie potrzeby zejść sobie z drogi. Trzymane razem gatunki powinny również mieć te same preferencje dotyczące parametrów wody.
© andriy / stock.adobe.com
Przedstawiciele tego gatunku są żywiołowi i aktywni, dlatego akwarium powinno być nie mniejsze niż 150 centymetrów, a jego pojemność powinna wynosić co najmniej 180 litrów.
Ryby te lubią i potrafią wysoko skakać, dlatego akwarium powinno być przykryte, aby niechcący żaden z nich go przypadkiem nie opuścił.
Wskazówka: Wielkość akwarium zależy od różnych czynników, na przykład liczby jego mieszkańców.
Grubowarg syjamski nie jest stworzony do życia w samotności – najlepiej czuje się w grupie co najmniej sześciu osobników.
Jeśli jednak ryby będą miały za mało miejsca w akwarium i będą przejawiały coraz wyraźniejsze zachowania terytorialne, należy pomyśleć o wymianie zbiornika na większy lub podzieleniu ich na mniejsze grupy.
Aby Twoje ryby zachowały zdrowie i były w dobrej kondycji, należy zadbać o utrzymanie następujących parametrów wody:
Rośliny w akwarium służą nie tylko upiększeniu zbiornika, ale zapewniają również odpowiednie warunki, odkażając znajdującą się w nim wodę. W tym celu sprawdzą się rogatek, anubias, paproć czy mikrozorium.
Podłoże zbiornika można wyłożyć ciemnym żwirem, kamieniami i korzeniami, dzięki czemu ryby będą miały zapewnione zacienione kryjówki.
Grubowarg nie pobiera pokarmu dla rybek z powierzchni wody, a zamiast tego żywi się różnymi rodzajami glonów. Szczególnie smakują mu glony nitkowate i pędzelkowate, stroni natomiast od brunatnic i okrzemków.
Jeśli w akwarium nie ma glonów, grubowarg syjamski chętnie sięgnie po ich roślinne zamienniki (np. liść dębówki meksykańskiej czy moczarkę), czy warzywa, takie jak:
Od czasu do czasu można też podawać mu pokarm pochodzenia zwierzęcego – żywy lub mrożony.
Wskazówka: Jeśli grubowargi będą codziennie karmione, ich zamiłowanie do glonów będzie coraz mniejsze.
Jeśli zapewnimy mu odpowiednie warunki utrzymania, grubowarg syjamski może dożyć nawet dziesięciu lat.
Jeśli natomiast parametry wody będą inne niż zalecane lub ryby nie będą odpowiednio karmione, może mieć to negatywny wpływ na ich zdrowie, prowadząc do wystąpienia typowych chorób ryb akwariowych, takich jak infekcje grzybicze.
Pomimo całej wiedzy na temat grubowarga syjamskiego, do tej pory nie udało się wyhodować ryb tego gatunku. Jeśli więc kupimy jego przedstawicieli, będą to z całą pewnością dzikie, odłowione ryby.
Aktywne z natury grubowargi należą do rodziny karpiowatych. Pochodzą z południowo-wschodniej Azji, głównie z Tajlandii i Malezji, gdzie zamieszkują bogate w tlen wody szybko płynące.
Ponieważ grubowarg syjamski jest bardzo popularną rybą, znajdziemy go zazwyczaj w każdym sklepie zoologicznym i nabędziemy za niewygórowaną kwotę. Ich ceny zaczynają się od 6 złotych.
Pamiętajmy jednak, że nie jest to jedyny wydatek związany z posiadaniem rybek – do niego należy doliczyć bieżące koszty prądu, pokarmu oraz niezbędnych badań weterynaryjnych.
Grubowarg syjamski nie posiada tak naprawdę wyraźnych cech charakterystycznych, które pozwoliłyby na jednoznaczne odróżnienie go od innych, podobnie wyglądających gatunków. Dlatego sklepy zoologiczne określają czasem także inne gatunki ryb mianem grubowargów syjamskich.
Podobieństwa w wyglądzie wykazują następujące gatunki ryb:
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
