© mikhailg / stock.adobe.com
Brzanki sumatrzańskie (Puntigrus tetrazona) jako rybki akwariowe cieszą się coraz większą popularnością na całym świecie. Powody, dla których warto zainteresować się tym gatunkiem, są oczywiste – rybki te są atrakcyjne, łatwe w pielęgnacji i bardzo aktywne. Występują na wolności głównie w Indonezji, Malezji i Singapurze.
W każdym akwarium żywiołowe brzanki sumatrzańskie natychmiast przykuwają uwagę swoim atrakcyjnym ubarwieniem. Ciało ryby zdobią łącznie cztery poprzeczne pręgi. Jedna pręga znajduje się na wysokości oczu, pozostałe widoczne są pośrodku tułowia, na odwłoku i przed podstawą płetwy ogonowej. Ryby te nie posiadają wąsików. W przeciwieństwie do samców, samice są nieco bardziej korpulentne. Dorosłe brzanki sumatrzańskie dorastają do 6–7 centymetrów, przy czym samce są nieco mniejsze. Przewidywana długość życia tych ryb wynosi – przy prawidłowej pielęgnacji – 7 lat.
Obok dzikiej odmiany występuje mszystozielona odmiana hodowlana. Ciało tej odmiany jest prawie w całości pokryte kolorem zielonego mchu. Płetwy brzuszne i pysk dorosłych samców mają krwistoczerwone ubarwienie. Płetwy brzuszne samic charakteryzują się przezroczystym, wąskim obrzeżem. Tylne krawędzie płetwy grzbietowej i płetw piersiowych wyróżniają się intensywnie czerwonym ubarwieniem. Część okolic klatki piersiowej jest żółtawo-biała.
Brzanki zwane Hong-Kong mają ciało częściowo błyszczące czerwonawo-złotym kolorem. Nie posiadają charakterystycznych poprzecznych pręg. Kolejnym podgatunkiem brzanki sumatrzańskiej jest brzanka kambodżańska. Posiada dodatkową piątą pręgę, biegnącą w poprzek ciała, która jest o połowę krótsza od pozostałych czterech pręg. W przeciwieństwie do podgatunku nominatywnego, brzanki te mają wąsiki. Brzanka sumatrzańska występuje również jako odmiana albinotyczna. Brzanki mszyste to kolejna popularna odmiana hodowlana. Ich ciało jest w dużej mierze ubarwione na zielono.
Pierwotnie brzanka sumatrzańska pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Występuje głównie na Borneo. Brzankę kambodżańską spotkać można w Kambodży i Tajlandii. Naturalnym środowiskiem brzanki sumatrzańskiej są otwarte obszary brzegowe z wolno płynącymi lub stojącymi wodami. Tutaj żyją razem w większych grupach.
Tak naprawdę ryby te są wszystkożercami, pożerają wszystko, co mieści się w ich maleńkich pyszczkach. Pożywienie powinno być zróżnicowane i składać się z pokarmu suchego, żywego i mrożonego. Brzanki sumatrzańskie potrzebują również pokarmu roślinnego. Można je karmić sparzoną, pokrojoną w paski sałatą. Jako pokarm żywy sprawdzą się rurecznik (tubifex), larwy komarów i wioślarki. Początkowo narybek należy karmić pokarmem w proszku. Następnie należy podawać larwy solowca (Artemia nauplii). Podstawą codziennego żywienia może być pokarm w postaci granulatu lub pokarm w płatkach. Raz lub dwa razy w tygodniu należy podać dodatkowo pokarm mrożony lub żywy.
Aby brzanki sumatrzańskie mogły pokazać swój cały repertuar zachowań, urządzając niewinne polowania i walki, powinny żyć w stadzie liczącym co najmniej dziesięć osobników. Skład płciowy stada nie ma żadnego znaczenia.
Akwarium dla tych entuzjastycznych pływaków, jakimi bez wątpienia są żywiołowe brzanki, powinno mieć pojemność co najmniej 112 litrów, a długość jego boku powinna wynosić minimum 80 centymetrów.
Naturalnym środowiskiem tych rybek są gęsto zarośnięte strefy przybrzeżne z wieloma kryjówkami i próchniczym dnem. Aby ławica czuła się w akwarium jak u siebie, należy je zaprojektować w podobny sposób. W środkowej warstwie zbiornika należy pozostawić wystarczającą ilość miejsca do pływania. Woda powinna być dobrze przefiltrowana. Lekki nurt sprawi rybkom wyjątkową przyjemność.
Chcąc zsocjalizować brzanki sumatrzańskie, należy zwrócić uwagę na kilka ważnych aspektów. Rybki te wolno trzymać tylko razem z innymi szybko pływającymi rybami, takimi jak inne brzanki, kozowce czy przedstawiciele rodziny Danionidae. Nie należy socjalizować ich z powolnymi pływakami, zwłaszcza tymi z dużymi płetwami, takimi jak gupiki czy bojowniki wspaniałe, ani z rybami z włóknistymi płetwami brzusznymi, takimi jak gurami czy skalary. Powodem jest to, że brzanki podskubują płetwy tych ryb, mocno je nękając i poważnie je uszkadzając. Powolnych ryb dennych, takich jak kiryski, również nie należy trzymać razem z brzankami sumatrzańskimi.
© praisaeng / stock.adobe.com
Temperatura wody powinna wynosić od 22°C do 26°C. Poziom pH musi wynosić od 6,0 do 8,0.
Hodowla brzanki sumatrzańskiej jest bardzo prosta. Prawie wszystkie oferowane ryby są efektem hodowli. Ważne są optymalne parametry wody. Woda w akwarium musi być miękka i lekko kwaśna. Ryby te należą do gatunków rozrzucających ikrę. W przypadku hodowli brzanek sumatrzańskich należy zadbać o to, aby zbiornik tarliskowy był gęsto obsadzony kępkami roślin o drobnych listkach. W roślinach tych samica składa ikrę. Można zrezygnować z podłoża. Ponadto zbiornik hodowlany powinien być zaciemniony. Doskonałym wyborem będzie pokrywa z roślin pływających, która zapewni ochronę przed zbyt intensywnym światłem.
Przed tarłem należy intensywnie karmić samicę wazonkowcami. W ten sposób można zapobiec zjadaniu przez nią jaj. Ryby te są bardzo produktywne. Mogą złożyć nawet do 1000 jaj. Po odbyciu tarła parę należy usunąć ze zbiornika hodowlanego i przenieść z powrotem do akwarium wielogatunkowego. Do momentu wyklucia się larw mijają 2 do 3 dni. Przez pierwsze 5 do 6 dni larwy ryb pobierają substancje odżywcze z własnego woreczka żółtkowego. Po jego wyczerpaniu młode ryby zaczynają swobodnie poruszać się po akwarium w poszukiwaniu pożywienia. W pierwszym okresie ważne jest, aby karmić młode ryby drobnym pokarmem w proszku. Później można podawać larwy solowca (Artemia nauplii).
Jeśli zauważysz, że brzanka sumatrzańska bladnie i odwraca się głową do dołu, nie musisz się niepokoić. Niemniej jednak ważna jest wnikliwa obserwacja. Jeśli ryba zachowuje się normalnie i pozostaje w ławicy, nie ma powodów do obaw. Jeśli oddziela się od ławicy, to czasem stoi za tym jakaś choroba, na przykład uszkodzona linia boczna.
Na pewno ważne jest, aby kupować ryby tylko z wiarygodnego źródła. Należy unikać prywatnych hodowców-hobbystów, ponieważ zwierzęta z takiego źródła mogą cierpieć na różne choroby. Rybki dostępne w sklepach zoologicznych przechodzą badania stanu zdrowia. Jeśli chcesz zamówić ryby przez Internet, upewnij się, że droga transportu nie jest zbyt długa, a sprzedawca internetowy posiada wszystkie niezbędne certyfikaty.
